تنبک

تنبک از سازهای کوبه ای است و اصطلاحا به آن ضرب هم گفته می شود. تین ساز از چوب درخت گردو، افرا یا توت به صورت یک تکه، در دو قسمت ((تنه))، حجیم تر و ((نفیر))، باریک تر در اندازه های مختلف ساخته می شود. طول تنبک معمولا از دهانه ی بزرگ تا دهانه ی کوچک چهل و چهار سانتی متر است.

تنبک

معرفی ساز تنبک

تنبک، یکی از سازهای اصیل کوبه‌ای ایرانی است که در ارکستر ایرانی نقش بسیار مهمی دارد. این ساز طرفداران زیادی در سنین مختلف دارد. ساز تنبک تنها ساز کوبه‌ای بوده که برای نواختن آن از هر 10 انگشت استفاده می‌شود. تنبک معمولا از چوب درخت گردو یا توت ساخته می‌شود و در برابر ضربه و فشار استحکام بسیار زیادی دارد. یکی دیگر از مزایای بسیار خوب این ساز، نقش و نگارهای متنوع بوده که روی تنبک زده می‌شود و ظاهری زیبا به آن می‌بخشد. می‌توانیم ساز تنبک را بر اساس تکنیک و موادی که برای ساخت آن به کار گرفته می‌شود. به چهار دسته (تنبک یک تکه، تنبک چند تکه، تنبک فایبری و تنبک ترکه‌ای) تقسیم بندی کنیم.

طراحی و ساخت تنبک

در گذشته ساز تنبک را علاوه بر چوب، از سفال و گاهی فلز نیز می‌ساختند. ساز تنبک شبیه به جام است که دو بخش اصلی تنه و نفیر دارد. روی دهانه تنه پوست کشیده می‌شود و دهانه نفیر که کوچکتر است باز می‌ماند. پوست تنبک از قسمت‌های حساس و بسیار مهم این ساز بوده که جنس آن از پوست بز میش یا بره آهو است.