کارگاه ها و ورکشاپ ها

ثبت نام کن

آموزش گیتار

<h2 dir="rtl">معرفی ساز تنبک</h2>
<p dir="rtl">تنبک، یکی از سازهای اصیل کوبه&zwnj;ای ایرانی است که در ارکستر ایرانی نقش بسیار مهمی دارد. این ساز طرفداران زیادی در سنین مختلف دارد. ساز تنبک تنها ساز کوبه&zwnj;ای بوده که برای نواختن آن از هر 10 انگشت استفاده می&zwnj;شود. تنبک معمولا از چوب درخت گردو یا توت ساخته می&zwnj;شود و در برابر ضربه و فشار استحکام بسیار زیادی دارد. یکی دیگر از مزایای بسیار خوب این ساز، نقش و نگارهای متنوع بوده که روی تنبک زده می&zwnj;شود و ظاهری زیبا به آن می&zwnj;بخشد. می&zwnj;توانیم ساز تنبک را بر اساس تکنیک و موادی که برای ساخت آن به کار گرفته می&zwnj;شود. به چهار دسته (تنبک یک تکه، تنبک چند تکه، تنبک فایبری و تنبک ترکه&zwnj;ای) تقسیم بندی کنیم.</p>
<h2 dir="rtl">طراحی و ساخت تنبک</h2>
<p dir="rtl">در گذشته ساز تنبک را علاوه بر چوب، از سفال و گاهی فلز نیز می&zwnj;ساختند. ساز تنبک شبیه به جام است که دو بخش اصلی تنه و نفیر دارد. روی دهانه تنه پوست کشیده می&zwnj;شود و دهانه نفیر که کوچکتر است باز می&zwnj;ماند. پوست تنبک از قسمت&zwnj;های حساس و بسیار مهم این ساز بوده که جنس آن از پوست بز میش یا بره آهو است.</p>
<h2 dir="rtl">یادگیری تنبک در شهر آشوب</h2>
<p dir="rtl">اگر تمایل به یادگیری ساز تنبک دارید و یا می&zwnj;خواهید مهارت خود را در نواختن این ساز تقویت کنید، می&zwnj;توانید در <strong><a href="../../../educations?search=%D8%AA%D9%86%D8%A8%DA%A9" target="_blank" rel="noopener">دوره&zwnj;های تنبک شهر آشوب</a></strong> شرکت کنید.</p>

آموزش ساز تنبک در کنار اساتید با تجربه و حرفه ای آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب.

همه چیز راجع به ساز تنبک که باید قبل از  آموزش بدانید

آموزش تنبک

تنبک

محبوبه شوریده

<h2>آشنایی با ساز دف</h2>
<p>دف، سازی دایره&zwnj;ای شکل با بدنه چوبی و یک روکش پوستی است که با ضربه&zwnj;های دست نواخته می&zwnj;شود و صدایی بم دارد. این ساز کوبه&zwnj;ای ماهیتی سنتی دارد و طرفداران آن عموما در گروه خاصی قرار می&zwnj;گیرند. در گذشته بیشترین استفاده از این ساز در محافل عرفانی بود، اما امروز ما نواختن دف را در کنار سازهای دیگر مشاهده می&zwnj;کنیم.&nbsp;</p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><strong><span lang="FA" style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">تاریخچه دف</span></strong></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">نخستین نشانه&zwnj;های استفاده از ساز دف به 1300 سال پیش از میلاد در مصر باز می&zwnj;گردد، اما سابقه حضور این ساز در ایران نیز مربوط به ایران باستان است که همین مسئله باعث شده تا این ساز کوبه&zwnj;ای به عنوان یک ساز باستانی ایرانی در میان مردم شناخته شود. اشعار شعرای کهن ایرانی و نقوش به جا مانده از دوران صفوی نشان می&zwnj;دهد که عموما در مجالس سماع از همنوازی دف در کنار ساز نی استفاده می&zwnj;شد. </span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">پیش از ورود اسلام به ایران، دف از اصلی&zwnj;ترین سازهای موسیقی&zwnj;های ایرانی و کردی بود که هنوز هم می&zwnj;توان نقش آن را در ریتم&zwnj;های موسیقی&zwnj;های کردی مشاهده کرد. اما پس از ورود دین اسلام به ایران و حرام شناخته شدن موسیقی، استفاده از این ساز به خانقاه&zwnj;ها و تکایای کردستان محدود شد و برای بیش از 13 قرن تنها برای ذکر و سماء درویش&zwnj;های کردستان از این ساز استفاده می&zwnj;شد. محدودیت استفاده از دف تا سال 1353 ادامه داشت و در نهایت با تلاش&zwnj;های محمدرضا لطفی و بیژن کامکار از این ساز برای اجراهای عمومی و موسیقی&zwnj;های غیرعرفانی استفاده شد.</span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><strong><span lang="FA" style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">اجزای ساز دف</span></strong></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">دف همانند سایر سازها از بخش&zwnj;ها و اجزاهای مختلفی تشکیل شده است که هر کدام از آن&zwnj;ها در صدای آن تاثیر دارند.</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه در حقیقت طوقه چوبی اطراف ساز دف است که ضخامت آن از یک سمت (قسمت پوست&zwnj;دار) حدود 2 تا 3 سانتی متر و از سمت دیگر (قسمت باز) حدود یک و نیم سانتی متر و عرض آن حدود 6 سانتی متر است. کمانه دف عموما به دو شکل یک کمه و دو کمه ساخته می&zwnj;شود که هر کدام از آن&zwnj;ها ویژگی&zwnj;های خاص خود را دارند. </span></p>
<h4 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه یک کمه:</span></h4>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">این کمانه از چوبی به ضخامت یک و نیم سانتی متر ساخته شده و دو سر چوب به شکل دایره&zwnj;ای به یکدیگر متصل می&zwnj;شوند. وزن این نوع نسبت به مابقی سازهای دف سبک&zwnj;تر است.&nbsp;</p>
<h4 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه دو کمه:</span></h4>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">این کمانه از دو چوب با ضخامت&zwnj;های حدود 0.5 و عرض 6 سانتی متر ساخته می&zwnj;شود که روی یکدیگر پرس شده&zwnj;اند. وزن این دف نسبت به انواع دیگر آن سنگین&zwnj;تر است، اما مقاومت بیشتری نسبت فشار کشش پوست دارد و دچار تاب&zwnj;خوردگی نمی&zwnj;شود.&nbsp;</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">پوست</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">رویه پوستی ساز عموما از پوست کهنه گوسفند، بز یا آهو ساخته می&zwnj;شود که ضخامت آن در تمامی سطح آن یکسان است. نوع غیرسنتی از این ساز نیز وجود دارد که در سال&zwnj;های اخیر تولید شده و از پوست&zwnj;های پلاستیکی ساخته می&zwnj;شود. این سازها مقاومت بیشتری دربرابر حرارت و رطوبت دارند و صدای آن&zwnj;ها شفاف و قوی&zwnj;تر است. </span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">حلقه&zwnj;ها</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">در قسمت داخلی دف، قلاب&zwnj;های کوچکی قرار دارد که با فاصله 1 سانتی&zwnj;متری از یکدیگر و 3 سانتی&zwnj;متری از پوسته قرار گرفته&zwnj;اند. به هر یک از این قلاب&zwnj;ها دسته&zwnj;های چهارتایی از حلقه&zwnj;های فلزی آویخته شده که در هنگام نواختن این ساز به صدا در می&zwnj;آیند.</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">گل میخ</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">گل میخ درحقیقت، میخ&zwnj;هایی مشابه پونز هستند که برای محکم کردن پوست بر روی قسمت بیرونی کمانه قرار داده می&zwnj;شوند، اما بعضی از دف&zwnj;ها فاقد گل میخ هستند و در آن&zwnj;ها برای این منظور از چسب یا سریش استفاده شده است.</p>
<h2 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">نکات مهم برای نگهداری از ساز دف</h2>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">دف همانند بسیاری از سازها نسبت به رطوبت حساس است؛ به خصوص اگر نوع سازتان سنتی باشد و از پوست حیوانات ساخته شده باشد. بهتر است سازتان را در محل&zwnj;هایی که رطوبت زیادی دارند، قرار ندهید.&nbsp;</p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">سازتان بهتر است هارد کیس داشته باشد و پس از استفاده حتما آن را در کیس قرار دهید.</p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-list: Ignore;">از سازتان دربرابر ضربه محافظت کنید. دقت داشته باشید که اگر دهانه ساز آسیب ببیند، باید پوست آن تعویض شود، اما اگر چوب آسیب ببیند به مرور ساز شما غیر قابل استفاده خواهد بود.&nbsp;</span></span></p>
<h2 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">آموزش دف در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب</span></h2>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">نوای شهر آشوب سال&zwnj;هاست که در حوزه آموزش موسیقی فعالیت دارد. دف یکی از سازهایی است که توسط افراد باتجربه و خبره در این آموزشگاه تدریس شده و شما می&zwnj;&zwnj;توانید تجربه خوبی از یادگیری ساز را داشته باشید.</span></p>

آموزش آنلاین و حضوری ساز دف در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب.

آموزش آنلاین و حضوری ساز دف در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب. در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه.

نکات مهم راجع به ساز دف که باید بدانید

آموزش دف

دف

مصطفی جهانی

مرضیه دیانت

احسان مجتهدی

<h2>آشنایی با ساز بندیر</h2>
<p>بندیر سازی کوبه&zwnj;ای همانند دف است که ساز سنتی آفریقای شمالی به حساب می&zwnj;آید. این ساز به صورت تکنوازی یا گروه&zwnj;نوازی در موسیقی&zwnj;های ترکیه و کشورهای عربی مورد استفاده قرار می&zwnj;گیرد. ساز بندیر در بسیاری از مراسم&zwnj;های عرفانی مانند مراسم&zwnj;های رقص سما مورد استفاده قرار گرفته و در مراسم&zwnj;های صوفی برای رسیدن به خودآگاهی از آن استفاده می&zwnj;شود.&nbsp;</p>
<h2>شکل و ساختمان ساز بندیر</h2>
<p>ساز بندیر همانند دف سازی کوبه&zwnj;ای است با این تفاوت که در ساختار آن از یک یا چند زه (ساخته&zwnj;شده از روده حیوانات) به جای سنج استفاده شده است. این زه&zwnj;های تعبیه&zwnj;شده به شما کمک می&zwnj;کنند تا بتوانید صداهای زنگ&zwnj;دار از ساز خود تولید کنید. بندیه دارای یک قاب چوبی است که روی آن یک لایه پوست کشیده شده است. در قسمت پایین این ساز یک سوراخ تعبیه شده است که شما با قرار دادن انگشت شست دست چپ در آن می&zwnj;توانید تعادل ساز در هنگام نواختن را حفظ کنید.&nbsp;</p>
<h3>نحوه نواختن ساز بندیر</h3>
<p>همانطور که پیش&zwnj;تر گفتیم، بندیر سازی کوبه&zwnj;ای است که با استفاده از انگشت یا کف دست نواخته می&zwnj;شود و صدایی وزوز مانند دارد. این ساز صدایی بم دارد و معنویت فضا را افزایش می&zwnj;دهد. شما می&zwnj;توانید این ساز را بین دو پا روی زمین قرار داده و یا مانند دف بنوازید. با قرار دادن انگشت شصت دست چپ در سوراخ پایین ساز، تعادل بندیر حین نواختن حفظ شده و با انگشت دیگر دست راست بر لبه ساز ضربه زده و دست راست بر کنار و میان ساز ضربه می&zwnj;زند. صدای ضرباتی که شما بر کناره ساز خواهید نواخت شبیه ساز کوبه&zwnj;ای تار هست که در خاورمیانه استفاده می&zwnj;شود.</p>

آموزش ساز بندیر توسط اساتید با تجربه و متخصص در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب. ساز بندیر را می توانید در شهر آشوب تخصصی آموزش ببینید.

آموزش ساز بندیر

بندیر

امیر پرویز احمدی

سعید جلالیان

سینا خشک بیجاری

شایان ابوالحسنی

<h2>همه چیز راجع به ساز دایره</h2>
<p>ساز دایره در لیست سازهای کوبه&zwnj;ای قرار دارد که در اندازه&zwnj;های مختلف طراحی و تولید می&zwnj;شوند. این ساز تقریبا شبیه دف بوده با این تفاوت که دف در ابعاد بزرگتری ساخته می&zwnj;شود و صدای آن&zwnj;ها نیز با هم متفاوت است.&nbsp;</p>
<p>دایره همانطور که ذکر شد از سازهای کوبه&zwnj;ای است که شباهت زیادی به دف داشته با این تفاوت که دف، دارای زنجیرهای فازی متصل به دیواره چوبی آن بوده و از دف بزرگتر است. این تفاوت ساختار صدای دف دایره از هم متمایز کرده وگرنه دایره در ابعاد بزرگ همان دف محسوب می&zwnj;شود. دف از دایره صدای بم&zwnj;تری دارد و این تفاوت مربوط به اندازه آن&zwnj;ها است. در گذشته دایره را بیشتر در معابد و دربارها استفاده می&zwnj;کردند تاریخچه این ساز کوبه&zwnj;ای به قرن&zwnj;ها پیش برمی&zwnj;گردد به&zwnj;صورتی که در موزه ملی ایران یک جام برنزی حکاکی شده نگهداری می&zwnj;شود که روی آن تصویر نی، چنگ و دایره را در دربار و معبد نشان می&zwnj;دهد. این ساز را در دربار پهلوی داره می&zwnj;نامیدند و در زبان&zwnj;های مختلف، نام&zwnj;های متفاوت داشته است.&nbsp;</p>
<h3>ویژگی های ساز دایره</h3>
<p>دایره در ابعاد و اندازه&zwnj;های متفاوت ساخته می&zwnj;شود ولی هیچ تفاوتی در صدای نهایی آن ایجاد نمی&zwnj;شود. یک نکته حائز اهمیت در مورد ساز دایره، نحوه نواختن آن بر اساس آداب و رسوم در مناطق مختلف است. در این نواحی ساختار ساز دایره نیز ممکن است دست&zwnj;خوش تغییر شود ولی در کل این سازها همه تقریبا یک شکل و یک صدا با اندکی تفاوت خواهند داشت. سازهای اصیل ایرانی پس از گذشت سال&zwnj;ها همچنان اصالت خود را حفظ کرده&zwnj;اند طرفداران خاص خود را دارند. به دلیل اینکه کشورهای همسایه در گذشته جزو ایران بوده&zwnj;اند، در برخی از این کشورها نیز سازهای ایرانی رواج داشت و اصالت آن&zwnj;ها حفظ شده است.</p>
<p>ساز دایره در اندازه&zwnj;های متوسط و کوچک&zwnj;تر از دف تولید می&zwnj;شود که دارای یک قاب چوبی با زنجیره&zwnj;های متصل به آن است. این قاب چوبی از یک طرف با پوست پوشش داده می&zwnj;شود. پوستی که در ساخت این ساز استفاده می&zwnj;شود از پوست بز، پوست ماهی یا طلق است. پوست طلق نسبت به سایر پوست&zwnj;ها استحکام بیشتری داشته و در اثر رطوبت شل نمی&zwnj;شود. این ساز از سازهای اصیل ایران است و قدمتی دیرینه در موسیقی ایرانی دارد.&nbsp;</p>
<h3>روش نواختن ساز دایره</h3>
<p>با توجه به اینکه ساز دایره در ابعاد مختلف طراحی و ساخته می&zwnj;شود، تکنیک&zwnj;های متنوعی برای نواختن آن در اکثر مناطق استفاده می&zwnj;شود. در دیواره چوبی دایره سوراخ&zwnj;های کوچکی تعبیه شده که نوازنده انگشت دست راست خود را داخل آن کرده و توسط آن ساز را نگه می&zwnj;دارد.&nbsp;سپس با سایر انگشتان خود بر دایره ضربه می&zwnj;زند. نوازندگان دایره در زمان کوبیدن بر آن، ساز را مقداری سریع تکان می&zwnj;دهند تا زنجیرهای وصل شده به آن، صدایی شبیه زنگ ایجاد کنند و ترکیب صدای ضربه و زنجیر یک نوای بی&zwnj;نظیر و شورانگیز خلق کند. استفاده از دایره علاوه بر ایران در کشورهایی نظیر آذربایجان، ازبکستان، افغانستان، تاجیکستان و در نواحی خاصی از چین نیز رواج دارد.&nbsp;</p>
<h2>آموزش ساز دایره در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب</h2>
<p>ساز دایره یک ساز کوبه&zwnj;ای است که به&zwnj;تنهایی و به همراه سایر سازها در اجرای موسیقی قابل استفاده است. این ساز در زمان اجرای آواز در ارکسترهای سنتی از مهم&zwnj;ترین سازها برای حفظ ریتم و هماهنگی نواها با آواز خواننده به&zwnj;شمار می&zwnj;آید. در آموزشگاه موسیقی، دوره&zwnj;های آموزش ساز دایره و سایر سازهای بادی و کوبه&zwnj;ای ارائه می&zwnj;شوند و هنرجویان را تا پایان دوره حرفه&zwnj;ای شدن پشتیبانی می&zwnj;کنند. دایره یکی از سازهای کوبه&zwnj;ای است که در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب به هنرآموزان و علاقه&zwnj;مندان به موسیقی و سازهای ایرانی سنتی آموزش داده می&zwnj;شود. در نوای شهر آشوب این آموزش&zwnj;ها با بالاترین کیفیت ارائه می&zwnj;شود و بهترین منابع و دوره&zwnj;های آنلاین به&zwnj;صورت تصویری و صوتی در اختیار هنرمندان فرار می&zwnj;گیرد. شما می&zwnj;توانید با تماس یا با تکمیل فرم مشاوره از جزئیات برگزاری کلاس دایره مطلع شوید و در کلاس گروهی یا خصوصی آموزش ساز دایره ثبت نام کنید. آموزش ساز دایره در آموزشگاه شهر آشوب تحت نظر اساتید با تجربه به شما آموزش داده می&zwnj;شود.</p>

ساز دایره در لیست سازهای کوبه‌ای قرار دارد که در اندازه‌های مختلف طراحی و تولید می‌شوند. برای آموزش حرفه ای این ساز می‌ توانید در کلاس های آموزش ساز نوای شهر آشوب شرکت کنید.

ویژگی های ساز دایره که باید بدانید

آموزش دایره

دایره

محسن بدری

<h3>ساختمان تار</h3>
<p>تار از قسمت های مختلفی تشکیل می شود. کاسه ی طنینی از چوب یک تکه در دو حجم تو خالی، یکی بزرگ&zwnj;تر و دیگری کوچک&zwnj;تر تشکیل شده است. قسمت بزرگ&zwnj;تر را کاسه و قسمت کوچک تر را نقاره می گویند. بر روی دهانه های باز و نقاره پوست می کشند و خرک بر روی پوست کاسه قرار می گیرد. پوست تار از قسمت نازک پوست چهار پایانی پون بز و بره انتخاب می شوند. خرک معمولا از جنس استخوان است که با دو پایه ی کوچک روی کاسه قرار می گیرد و سیم ها هر یک جداگانه از درون شیارهای کم عمق روی سطح خرک رد می شوند. دسته&zwnj;ی تار از چوب&zwnj;های سخت، مانند گردو یا توت، به صورت لوله ای توپر ساخته می&zwnj;شود که از طرف جلو صاف برش خورده و از طرف پشت نیم دایره است و دستان ها با فواصل معین، روی آن بسته می&zwnj;شوند. دسته ی تار از یک طرف به نقاره و از طرف دیگر به سرپنجه ی تار متصل است. سرپنجه یا جعبه ی کوک (جعبه&zwnj;ی گوشی&zwnj;ها) جعبه&zwnj;ای کوچک و تو خالی است که در ابتدای سردسته قرار گرفته و به تعداد سیم&zwnj;های تار، شش گوشی روی آن قرار دارد. تار شش گوشی از جنس چوب، به تعداد سیم&zwnj;های ساز دارد که به صورت میخ درشت سرپهن ساخته می&zwnj;شوند. قسمتی که به هنگام کوک استفاده می&zwnj;شود پهن&zwnj;تر است و قسمتی که یک سر سیم به دور آن پیچیده شده باریک&zwnj;تر است. امروزه به طور معمول بیست و هشت دستان بر روی دسته&zwnj;ی تار بسته می شود که جنس آن ها از زه (روده ی تابیده ی چهارپایان) یا نخ نایلون است. محل دستان بر روی دسته ثابت نیست و در دستگاه&zwnj;های مختلف، بعضی دستان&zwnj;ها تا حدی حرکت داده می&zwnj;شوند.</p>
<h3><br>نوازندگی و اجرا تار</h3>
<p>نوازنده&zwnj;ی تار ایرانی در حالت نشسته تار را به صورت افقی روی ران پای خود قرار می&zwnj;دهد، به طوری که دسته&zwnj;ی تار طرف چپ و کاسه&zwnj;ی طنینی طرف راست نوازنده قرار می&zwnj;گیرد. نوازنده سرانگشت&zwnj;های دست چپ را روی دستان&zwnj;هایی که در طول دسته&zwnj;ی تار بسته شده اند حرکت می&zwnj;دهد و با مضرابی که در دست راست دارد به سیم&zwnj;ها زخمه می&zwnj;زند. نت نویسی تار در کلید سل انجام می&zwnj;شود. از نوازندگان تار به نام می&zwnj;توان از میرزاعبدالله، علینقی وزیری، محمدرضا لطفی، هوشنگ ظریف، حسین علیزاده، داریوش طلایی، مجید درخشانی و ... نام برد.</p>
<h3>تاریخچه تار</h3>
<p>تار در لغت ایرانی به معنی زه، سیم و از لحاظ سازشناسی از گروه سازهای زهی مضرابی است. بنا بر روایتی تار از زمان فارابی (حدود سال ۲۶۰ هجری_ سال ۳۳۹ هجری) موسیقیدان معروف ایرانی وجود داشته و بعد از وی توسط صفی الدین ارموی و دیگران به سمت کمال پیش رفته&zwnj; است. بر این اساس نمونه سلف تار مربوط به عهد صفوی (سال ۱۰۸۰ هجری) است. دو تصویر که یکی در سال ۱۷۷۵ میلادی و دیگری در سال ۱۷۹۰ میلادی در شیراز از تار نقاشی شده&zwnj; است نشان می&zwnj;دهد نواختن این ساز در دوره&zwnj;ی زندیه در شیراز متداول و مرسوم بوده&zwnj; است. با این همه، نام نوازنده&zwnj;ی مشخصی از این ساز در منابع دوره&zwnj;ی زندیه دیده نمی&zwnj;شود و از این&zwnj;رو، احتمالاً این ساز در آن دوره نام دیگری داشته&zwnj; است. سازِ تار با شمایل و مشخصات کنونی (کاسه و نقاره شبیه به دل روبروی هم، با دسته&zwnj;ای متصل دارای ۶ سیم) از زمان قاجار دیده شده&zwnj; است. مرتضی حنانه (استاد موسیقی ایرانی) در کتاب گامه&zwnj;ای گمشده، تار را ساز ملی ایرانیان می&zwnj;داند. روح&zwnj;الله خالقی (استاد موسیقی ایرانی) در کتاب سرگذشت موسیقی می&zwnj;گوید: ساز (تار) به همراه نام سازهایی دیگر در شعر فرخی سیستانی شاعر ایرانی (۳۷۰&ndash;۴۲۹) ذکر شده&zwnj; است (هر روز یکی دولت و هر روز یکی غژ * هر روز یکی نزهت و هر روز یکی تار). ساز تار ساخته و پرداخته ذوق ایرانی است (منحنی و قوس&zwnj;هایی که در ساخت تار دیده می&zwnj;شود در خوشنویسی و نقاشی و مینیاتور و معماری ایرانی جاری و ساری است) و طی سال های متمادی کامل و کامل&zwnj;تر گشته&zwnj; است.آخرین اصلاحات توسط درویش خان استاد موسیقی ایرانی (۱۲۵۱ تهران_۲ آذر ۱۳۰۵ تهران)&nbsp; با افزودن سیم ششم جهت تکمیل و وسعت دامنه صوتی تار انجام پذیرفته&zwnj; است. تار دارای ۲۸ پرده است (یعنی کمتر از سه اکتاو). آخرین الگوی منحصربه&zwnj;فرد ساخت تار نیز متعلق به سازگر مشهور ایرانی استاد یحیی دوم (۱۲۵۴&ndash;۱۳۱۰ه&zwj;.ش) می&zwnj;باشد چه به لحاظ شاخص فنی و چه از لحاظ ذوقی همچنان که گره چوب را به شکل متقارن روی کاسه تار (در اصطلاح چهار گل) طراحی نموده&zwnj; است. جنس چوب کاسه تار از درخت توت، دسته آن گردو می&zwnj;باشد.</p>

آموزش ساز تار به صورت آنلاین و حضوری در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب.

اساتید

خدمات

شهرآشوب