کارگاه ها و ورکشاپ ها

ثبت نام کن

آموزش گیتار

کونگا

کنگا

محسن خاش

<h3>ساختمان سه&zwnj;تار</h3>
<p>سه تار از قسمت های مختلفی تشکیل شده است. کاسه، گلابی شکل و از جنس چوب است و روی دهانه&zwnj;ی آن، صفحه&zwnj;ی چوبی قرار دارد. کاسه را گاه یک تکه و گاه از ترک های به هم متصل شده&zwnj;ی چوبی می&zwnj;سازند و به منظور زیبایی گاه با طرح هایی با صدف یا استخوان بر روی آن نصب می&zwnj;کنند. صفحه&zwnj;ی روی سه تار از جنس چوب است و معمولا سوراخ های کوچکی روی آن ایجاد می&zwnj;شود که برای خروج صدا مؤثر است. خرک از جنس چوب است و سطح زیرین مسطح آن بر روی صفحه قرار می&zwnj;گیرد. روی خرک شیارهای کم عمقی ایجاد می&zwnj;شود که سیم ها از روی آن عبور می&zwnj;کنند. دسته&zwnj;ی سه تار در مقایسه با کاسه ی آن باریک&zwnj;تر است و به صورت لوله&zwnj;ای توپر به از چوب ساخته می&zwnj;شود. روی دسته (که انگشت&zwnj;گذاری می شود) مسطح و پشت آن نیم&zwnj;دایره است و دستان ها در طول دسته بسته می&zwnj;شوند. دسته&zwnj;ی سه تار از یک طرف به کاسه و از طرف به سرپنجه متصل است. &nbsp;سرپنجه در ابتدای طول دسته و از جنس چوب است که چهار عدد گوشی، دو به دو در طرفین آن قرار گرفته اند. گاه داخل سرپنجه را به طرف بیرون خالی می کنند و سیم های تار بسته می شوند. گوشی&zwnj;ها از جنس چوب به صورت میخ سر پهن ساخته می&zwnj;شوند. انتهای گوشی که باریک&zwnj;تر است در قسمت توپر چوب سرپنجه فرو می&zwnj;رود و قسمت پهن گوشی که برای کوک کردن ساز با دست چپ استفاده می&zwnj;شود. دستان بندی سه تار درست مانند تار و جنس دستان ها از زه یا نخ نایلون است. سه&zwnj;تار نیز معمولا بیست و هشت دستان دارد که در گروه های چهارتایی و سه تایی بسته می&zwnj;شوند.</p>
<h3>نوازندگی و اجرا سه&zwnj;تار</h3>
<p>نوازندگان سه&zwnj;تار برای اجرای آن، در دو حالت نشسته روی زمین (چهار زانو) یا روی صندلی بدون دسته، کاسه&zwnj;ی ساز را به صورت مورب و بین انتهای ران و سمت راست شکم قرار می&zwnj;دهند، به طوری که صفحه&zwnj;ی ساز بر زمین عمود باشد. هر دو دست راست و چپ به صورت مشت نیمه باز روی ساز قرار می&zwnj;گیرند. سر انگشتان دست چپ روی پرده&zwnj;های (دستان&zwnj;های) دسته سه&zwnj;تار حرکت می&zwnj;کنند و با قرار دادن سیم در پشت پرده مورد نظر طول آزاد سیم را کوتاه یا بلند می&zwnj;کنند. انگشت&zwnj;گذاری دست چپ در قالب ده دستان&zwnj;ها انجام می&zwnj;گیرد که هر دستان شامل سه پرده روی سیم&zwnj;های اول، دوم و سوم است. دست راست روی صفحه ساز قرار می&zwnj;گیرد و ناخن انگشت اشارهٔ دست راست سیم&zwnj;ها را به کمک ضربه زدن به ارتعاش در می&zwnj;آورد. برای نوازندگی سه تار از انگشتان اشاره، میانی، حلقه و در بعضی موارد انگشت کوچک دست چپ استفاده می&zwnj;شوند. همچنین استفاده از انگشت شست برای پرده&zwnj;گیری روی سیم بم نیز کاربرد دارد. از نوازندگان به نام سه تار می توان از میرزا عبدالله، درویش خان، ابوالحسن صبا، جلال ذوالفنون، حسین علیزاده، داریوش طلایی، داریوش پیرنیاکان، مسعود شعاری و کیهان کلهر نام برد.</p>
<h3>تاریخچه سه&zwnj;تار</h3>
<p>سه&zwnj;تار از خانواده&zwnj;ی تنبور است اما امروزه از نگاه روش نواختن و شکل دسته و تکنیک&zwnj;ها بسیار به تار نزدیک است. سه&zwnj;تار در گذشته سه سیم (تار) داشته و اکنون چهار سیم دارد که سیم سوم و چهارم آن نزدیک به هم قرار دارند و هم&zwnj;زمان نواخته می&zwnj;شوند و مجموعهٔ آن دو را معمولاً سیم &laquo;بم&raquo; می&zwnj;نامند. با گذشت زمان کسانی چون ابونصر فارابی، ابوعلی سینا، صفی الدین ارموی و از متأخران ابوالحسن خان صبا لزوم افزایش یک سیم دیگر به این ساز را درک کرده و سه&zwnj;تارهای امروزی دارای چهار سیم هستند. این سیم از نظر تاریخی چهارمین سیمی&zwnj;است که روی ساز قرار گرفته، ولی در ترتیب قرارگیری سیم&zwnj;ها از پایین به بالا سیم سوم است. سیم سوم سه تار به سیم مشتاق معروف است و به روایتی از ابوالحسن صبا این سیم را نخستین بار درویشی به نام مشتاق علی شاه به این ساز افزوده&zwnj; است. صدای این ساز برای نخستین بار در سال ۱۳۰۶ با اجرای پروانه ضبط شد.</p>

آموزش ساز سه تار در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه.

آموزش ساز سه تار در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب

آموزش سه تار

سه تار

<h3>ساختمان تار</h3>
<p>تار از قسمت های مختلفی تشکیل می شود. کاسه ی طنینی از چوب یک تکه در دو حجم تو خالی، یکی بزرگ&zwnj;تر و دیگری کوچک&zwnj;تر تشکیل شده است. قسمت بزرگ&zwnj;تر را کاسه و قسمت کوچک تر را نقاره می گویند. بر روی دهانه های باز و نقاره پوست می کشند و خرک بر روی پوست کاسه قرار می گیرد. پوست تار از قسمت نازک پوست چهار پایانی پون بز و بره انتخاب می شوند. خرک معمولا از جنس استخوان است که با دو پایه ی کوچک روی کاسه قرار می گیرد و سیم ها هر یک جداگانه از درون شیارهای کم عمق روی سطح خرک رد می شوند. دسته&zwnj;ی تار از چوب&zwnj;های سخت، مانند گردو یا توت، به صورت لوله ای توپر ساخته می&zwnj;شود که از طرف جلو صاف برش خورده و از طرف پشت نیم دایره است و دستان ها با فواصل معین، روی آن بسته می&zwnj;شوند. دسته ی تار از یک طرف به نقاره و از طرف دیگر به سرپنجه ی تار متصل است. سرپنجه یا جعبه ی کوک (جعبه&zwnj;ی گوشی&zwnj;ها) جعبه&zwnj;ای کوچک و تو خالی است که در ابتدای سردسته قرار گرفته و به تعداد سیم&zwnj;های تار، شش گوشی روی آن قرار دارد. تار شش گوشی از جنس چوب، به تعداد سیم&zwnj;های ساز دارد که به صورت میخ درشت سرپهن ساخته می&zwnj;شوند. قسمتی که به هنگام کوک استفاده می&zwnj;شود پهن&zwnj;تر است و قسمتی که یک سر سیم به دور آن پیچیده شده باریک&zwnj;تر است. امروزه به طور معمول بیست و هشت دستان بر روی دسته&zwnj;ی تار بسته می شود که جنس آن ها از زه (روده ی تابیده ی چهارپایان) یا نخ نایلون است. محل دستان بر روی دسته ثابت نیست و در دستگاه&zwnj;های مختلف، بعضی دستان&zwnj;ها تا حدی حرکت داده می&zwnj;شوند.</p>
<h3><br>نوازندگی و اجرا تار</h3>
<p>نوازنده&zwnj;ی تار ایرانی در حالت نشسته تار را به صورت افقی روی ران پای خود قرار می&zwnj;دهد، به طوری که دسته&zwnj;ی تار طرف چپ و کاسه&zwnj;ی طنینی طرف راست نوازنده قرار می&zwnj;گیرد. نوازنده سرانگشت&zwnj;های دست چپ را روی دستان&zwnj;هایی که در طول دسته&zwnj;ی تار بسته شده اند حرکت می&zwnj;دهد و با مضرابی که در دست راست دارد به سیم&zwnj;ها زخمه می&zwnj;زند. نت نویسی تار در کلید سل انجام می&zwnj;شود. از نوازندگان تار به نام می&zwnj;توان از میرزاعبدالله، علینقی وزیری، محمدرضا لطفی، هوشنگ ظریف، حسین علیزاده، داریوش طلایی، مجید درخشانی و ... نام برد.</p>
<h3>تاریخچه تار</h3>
<p>تار در لغت ایرانی به معنی زه، سیم و از لحاظ سازشناسی از گروه سازهای زهی مضرابی است. بنا بر روایتی تار از زمان فارابی (حدود سال ۲۶۰ هجری_ سال ۳۳۹ هجری) موسیقیدان معروف ایرانی وجود داشته و بعد از وی توسط صفی الدین ارموی و دیگران به سمت کمال پیش رفته&zwnj; است. بر این اساس نمونه سلف تار مربوط به عهد صفوی (سال ۱۰۸۰ هجری) است. دو تصویر که یکی در سال ۱۷۷۵ میلادی و دیگری در سال ۱۷۹۰ میلادی در شیراز از تار نقاشی شده&zwnj; است نشان می&zwnj;دهد نواختن این ساز در دوره&zwnj;ی زندیه در شیراز متداول و مرسوم بوده&zwnj; است. با این همه، نام نوازنده&zwnj;ی مشخصی از این ساز در منابع دوره&zwnj;ی زندیه دیده نمی&zwnj;شود و از این&zwnj;رو، احتمالاً این ساز در آن دوره نام دیگری داشته&zwnj; است. سازِ تار با شمایل و مشخصات کنونی (کاسه و نقاره شبیه به دل روبروی هم، با دسته&zwnj;ای متصل دارای ۶ سیم) از زمان قاجار دیده شده&zwnj; است. مرتضی حنانه (استاد موسیقی ایرانی) در کتاب گامه&zwnj;ای گمشده، تار را ساز ملی ایرانیان می&zwnj;داند. روح&zwnj;الله خالقی (استاد موسیقی ایرانی) در کتاب سرگذشت موسیقی می&zwnj;گوید: ساز (تار) به همراه نام سازهایی دیگر در شعر فرخی سیستانی شاعر ایرانی (۳۷۰&ndash;۴۲۹) ذکر شده&zwnj; است (هر روز یکی دولت و هر روز یکی غژ * هر روز یکی نزهت و هر روز یکی تار). ساز تار ساخته و پرداخته ذوق ایرانی است (منحنی و قوس&zwnj;هایی که در ساخت تار دیده می&zwnj;شود در خوشنویسی و نقاشی و مینیاتور و معماری ایرانی جاری و ساری است) و طی سال های متمادی کامل و کامل&zwnj;تر گشته&zwnj; است.آخرین اصلاحات توسط درویش خان استاد موسیقی ایرانی (۱۲۵۱ تهران_۲ آذر ۱۳۰۵ تهران)&nbsp; با افزودن سیم ششم جهت تکمیل و وسعت دامنه صوتی تار انجام پذیرفته&zwnj; است. تار دارای ۲۸ پرده است (یعنی کمتر از سه اکتاو). آخرین الگوی منحصربه&zwnj;فرد ساخت تار نیز متعلق به سازگر مشهور ایرانی استاد یحیی دوم (۱۲۵۴&ndash;۱۳۱۰ه&zwj;.ش) می&zwnj;باشد چه به لحاظ شاخص فنی و چه از لحاظ ذوقی همچنان که گره چوب را به شکل متقارن روی کاسه تار (در اصطلاح چهار گل) طراحی نموده&zwnj; است. جنس چوب کاسه تار از درخت توت، دسته آن گردو می&zwnj;باشد.</p>

آموزش ساز تار به صورت آنلاین و حضوری در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب.

همه چیز راجع به ساز تار که باید بدانید

آموزش تار

تار

امین پتگر

<p>آواز کلاسیک به مفهومی شامل اپرا می شود. اپرا یک از فرم های مهم موسیقی آوازی غرب است که اجرایی نمایشی (همراه با طراحی صحنه و لباس) دارد و در آ&laquo; مجموعه ای متشکل از تک خوان ها(سولیست)، گروه کر و یک ارکستر به ایفای نقش می پردازند. اپرا اثری طولانی است و مانند نمایشنامه از پند پرده یا پندین صحنه تشکیل می شود. جازبه ی اصلی این نوع موسیقی به دلیل وجود تک خوانی هایی به نام ((آریا)) است که کشمکش های احساسی را بیان می کنند. تک خوان های اپرا علاوه بر آریا، به صورت چند نفری نیز به اجرای قطات آوازی می پردازند.در اپرای مدرن، نقش ازکستر و صحنه پردازی تا حدودی کم رنگ تر شده است و قطعات برای تک خوان ها (سولیست) به همراهی یک پیانو، یک گیتار یا سازهایی این گونه نوشته می شود. حتی در اپرای مدرن قطعاتی برای آواز تک خوان بدون همراهی ساز و یا شاید به همراهی سازهای الکترونیک نیز نوشته شود.</p>
<p>آواز کلاسیک پیشینه ای به اندازه ی کل تاریخ موسیقی غربی دارد و یک از جذاب ترین و جدی ترین روش های یادگیری موسیقی است. &nbsp;هر هنرجو و موسیقی دانی که علاقه به آواز کلاسیک داشته باشد می تواند از این دوره استفاده کند.بهتر است در کنار این دوره، کلاس های سلفژ گذرانده شود. &nbsp; &nbsp;</p>
<p>&nbsp;</p>

آواز و صداسازی کلاسیک

مهسا غفاری

<h3>ساختمان هنگ درام</h3>
<p>ساز هنگ از دو قسمت کاملاً جداگانه فلزی ساخته شده. قوس بالایی و پایینی. قوسِ بالایی که نت&zwnj;ها بر روی این قوس چیده شده و به آن &laquo;طرفِ دینگ&raquo; (Ding Side) گفته می&zwnj;شود. طرف دیگر قوس زیرین می&zwnj;باشد که دارای یک سوراخ بزرگ در مرکز آن است، این قسمت را گو (Gu Side) می&zwnj;نامند. نت اصلی ساز هنگ درام یا &laquo;دینگ&raquo;، پایین&zwnj;ترین نت از نظر اکتاو صدایی یا به عبارتی بم&zwnj;ترین صدا را تولید می&zwnj;کند؛ که معمولاً ارتباطی با ساختار گام یا همان Scale (ساختار نت&zwnj;ها) ندارد و دیده شده&zwnj; است که با مجموعه نت&zwnj;های ثابت برای دو ساز مختلف، دینگ با نت متفاوتی ساخته می&zwnj;شود. در روش نوشتاری نت&zwnj;ها، نت دینگ با یک علامت از باقی نت&zwnj;ها جدا می&zwnj;شود. مثلاً D / A C D E F G A این مثال نشان می&zwnj;دهد که، نت اصلی یا همان دینگ شامل نت D یا در فارسی &laquo;ر&raquo; RE می&zwnj;باشد.</p>
<h3><br>نوازندگی و اجرا هنگ درام</h3>
<p>برای نواختن این ساز می نشینند و آن را روی دو پا می&zwnj;گذارند و با انگشت&zwnj;های دست بر روی صفحه&zwnj;ی ساز ضربه می&zwnj;زنند.</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>تاریخچه هنگ درام</h3>
<p>گفته می&zwnj;شود قبل از ابداع ساز هنگ درام، سازهای دیگری به نام SteelPan با بدنه کاملاً فلزی و ساختار ابتدایی حدود ۱۷۰۰ میلادی در آفریقا و آمریکای جنوبی و بعد از آن از گالن&zwnj;های فلزی (گالن&zwnj;هایی با ظرفیت ۵۵ گالن) خالی ساخته شده که در جشن&zwnj;ها و مراسم طرفداران پر و پا قرصی داشته&zwnj;است و به نوازندگان آن &rdquo; پن ایست &rdquo; (Panists) گفته می&zwnj;شود.</p>

آموزش ساز هنگدرام در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب به صورت آنلاین و حضوری در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه.

آموزش ساز هنگ درام آنلاین و حضوری در نوای شهر آشوب

آموزش هنگ درام

هنگ درام

<h3>ساختمان کاخون&nbsp;</h3>
<p>کاخن جعبه&zwnj;ای چوبی به شکل مکعب مستطیل ایستاده&zwnj; است که چهار طرف آن با تخته&zwnj;های چوبی به ضخامت (۱٫۳ تا ۱٫۹ سانتی&zwnj;متر) و سطح اصلی آن که تاپا (tapa) نام دارد با تخته سه&zwnj;لا ساخته شده&zwnj;است. در قسمت پشت کاخن (و گاهی اوقات در سمت چپ یا راست آن) حفره صدا(sound hole) قرار دارد. کاخن در اصل فقط جعبه&zwnj;ای چوبی بود اما در حال حاضر امکانات بیشتری بر روی آن قرار گرفته&zwnj; است. پایه&zwnj;های لاستیکی یا پلاستیکی و انواع فنرها و اِسنرها(snares) که برای ایجاد صدایی زنگدار در داخل و پشت تاپا نصب می&zwnj;شود.</p>
<h3>نوازندگی و اجرا کاخون&nbsp;</h3>
<p>نوازنده کاخن بر روی آن می&zwnj;نشیند و با ضربات کف دست و انگشتان که بر روی صفحه جلویی (تاپا) و صفحات کنار و بالای ساز می&zwnj;کوبد، صدا تولید می&zwnj;کند.</p>
<h3>تاریخچه کاخون&nbsp;</h3>
<p>کاخن که به زبان اسپانیایی به معنای جعبه است، قدمت زیادی ندارد و تاریخچه پیدایش آن کم است. در ابتدا کولی&zwnj;های اسپانیایی به همراه رقص و آواز و عضو جدا نشدنی موسیقی فلامنکو یعنی گیتار، بر روی جعبه&zwnj;های میوه ریتم اجرا می&zwnj;کردند که به مرور زمان حالت ساز گونه به خود گرفت و به کاخن امروزی تبدیل شد. کاخن از اواخر قرن هجدهم میلادی، توسط آفرو_پرویی&zwnj;ها (آفریقایی تبارهای پرو) مورد استفاده قرار می&zwnj;گرفت. بردگان غرب و مرکز آفریقا که به آمریکا آورده شدند، اصیل&zwnj;ترین وارثان کاخن هستند. در حال حاضر این ساز در سراسر قاره آمریکا، فیلیپین و اسپانیا رایج است. کاخن در دوران برده&zwnj;داری در کشور پرو توسعه یافت و تا سال ۱۸۵۰ به اوج محبوبیت رسید. در سال&zwnj;های پایانی قرن ۱۹ میلادی نوازندگان کاخن، تغییراتی در ساختار و صدادهی این ساز به وجود آوردند. پس از دوران برده داری کاخن در بین دیگر ساکنین آمریکای لاتین از جمله سفیدپوستان (نسل&zwnj;های بعدی استعمارگران اروپایی) نیز رواج پیدا کرد.</p>

آموزش ساز کاخن در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب با اساتید حرفه ای و با تجربه.

نکات مهمی که باید راجع به ساز کاخن بدانید

آموزش کاخن

کاخن

امین غلامی

<h2 dir="rtl">معرفی ساز پیانو</h2>
<p dir="rtl">پیانو یکی از خوش صداترین سازها است. این ساز پرکاربرد در صنعت موسیقی حدود سال هزار و هفتصد میلادی در ایتالیا اختراع شد. اسکلت ظاهری این ساز از یک جعبه چوبی بزرگ ساخته شده که درون آن: سیم، چکش، صفحه صدا و خرک&zwnj;ها وجود دارد. با فشار دادن کلاویه&zwnj;های صفحه کلید می&zwnj;توان صدای پیانو را شنید. ساز پیانو 3 پدال قدرتمند برای کنترل صدا و طولانی کردن نت دارد. با استفاده از این سه پدال می&zwnj;توانید کنترل صدای ساز را در اختیار بگیرید و سبک های متنوع مانند: کلاسیک، پاپ و راک را بنوازید. استفاده از این ساز محدودیت سنی ندارد و تمام افراد می&zwnj;توانند این ساز مادر را آموزش ببینند و از نواختن آن لذت ببرند.</p>
<h2 dir="rtl">تاریخچه</h2>
<p dir="rtl">ظاهر پیانوهای اولیه شبیه به ساز قدیمی؛ هارپسیکورد بود. هارپسیکورد سیستم صوتی قوی با شدت گوناگون نداشت. فردی بنام بارتولومئو کریستوفوری که نوازنده هارپسیکورد بود، در سال هزار و هفتصد میلادی در ایتالیا پیانو را اختراع کرد. پیانو ساخته شده توسط این نوازنده با استعداد مورد استقبال افراد زیادی قرار گرفت و به صنعت موسیقی در آن زمان رونق قابل توجهی داد. پیانوی ساخته شده در ابتدا؛ پیانو فورته نام داشت. پیانو فورته با گذشت زمان دچار تحول شد و با تغییرات اساسی به شکل پیانو امروزی تبدیل شد.</p>
<h2 dir="rtl">طراحی و ساخت پیانو</h2>
<p dir="rtl">پیانو از یک جعبه چوبی نسبتا بزرگ و سنگین ساخته شده است. درون این جعبه خوش صدا؛ سیم به همراه چکش، صفحه صدا و خرک وجود دارد. نواختن پیانو با ضربه زدن به صفحه کلید شروع می&zwnj;شود.</p>
<h2 dir="rtl">&nbsp;تجهیزات و لوازم جانبی</h2>
<ul>
<li dir="rtl">صفحه کیبورد</li>
<li dir="rtl">دسته کلید</li>
<li dir="rtl">پدال&zwnj;های پیانو</li>
<li dir="rtl">صندلی</li>
</ul>
<h2 dir="rtl">صدا و خصوصیات پیانو</h2>
<p dir="rtl">پیانو را به عنوان ساز چند صدایی می&zwnj;شناسیم. با استفاده از پیانو می&zwnj;توان صداهای متفاوت از نرم و لطیف تا قوی و محکم تولید کرد. همین ویژگی باعث شده تا از آن در گروه سازهای کلاسیک و پاپ استفاده کرد.</p>
<h2 dir="rtl">&nbsp;پیانو مناسب چه کسانی است؟</h2>
<p dir="rtl">یادگیری پیانو محدودیت سنی ندارد و تمام افراد می&zwnj;توانند با تکرار و تمرین در کنار استاد ماهر این ساز خوش صدا را آموزش ببینند. برای شروع می&zwnj;توانید از پیانو الکتریکی یا کیبورد استفاده کنید و بعد به سراغ پیانو بروید.</p>
<h2 dir="rtl">&nbsp;یادگیری پیانو در شهر آشوب</h2>
<p dir="rtl">در شهر آشوب بعد از مشاوره گرفتن و تعیین سطح شما به استادان حرفه&zwnj;ای و کاربلند ارجاع داده می&zwnj;شوید. بعد از ثبت نام و انتخاب استاد می&zwnj;توانید این ساز خوش صدا را یاد بگیرید. برای شروع به قسمت <a href="https://shahrashoobonline.com/Account/OnlineRegister" target="_blank" rel="noopener">ثبت نام </a>مراجعه کنید.</p>

ساز پیانو را بیشتر بشناسید. آموزش ساز پیانو در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب.

آموزش ساز پیانو در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب. در آموزشگاه شهر آشوب می توانید پیانو را آنلاین و حضوری آموزش ببینید.

همه چیز راجع به انواع پیانو

آموزش ساز پیانو

پیانو

رویا یعقوبی

<p><span data-sheets-value="{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:&quot;گیتار یک ساز زهی ضحمه&zwnj;ای است. از ساز گیتار می&zwnj;توان برای تک نوازی، هم&zwnj;نوازی٬ گروه&zwnj;نواری و نواندگی ارکستر بهره جست. هم&zwnj;چنین گیتار می&zwnj;تواند در انواع موسیقی مانند کلاسیک٬ پاپ٬ فلامنکو٬ جز٬ راک و بلوز نقش به سزایی داشته باشد.&quot;}" data-sheets-userformat="{&quot;2&quot;:25597,&quot;3&quot;:{&quot;1&quot;:0},&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;6&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;7&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;8&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;9&quot;:2,&quot;10&quot;:0,&quot;11&quot;:4,&quot;12&quot;:3,&quot;16&quot;:14,&quot;17&quot;:1}">گیتار یک ساز زهی ضحمه&zwnj;ای است. از ساز گیتار می&zwnj;توان برای تک نوازی، هم&zwnj;نوازی، گروه&zwnj;نواری و نوازندگی ارکستر بهره جست. هم&zwnj;چنین گیتار می&zwnj;تواند در انواع موسیقی مانند کلاسیک، پاپ، فلامنکو، جز، راک و بلوز نقش به سزایی داشته باشد.</span></p>
<h3>ساختمان گیتار&nbsp;</h3>
<p>گیتار کلاسیک امروزی از شش تار و بدنه تو خالی چوبی (تخته آوای سرو) ساخته می&zwnj;گردد. صفحه صدای این نوع گیتار معمولاً از چوب cedar یا spruce ساخته می&zwnj;شود که نوع cedar آن با صدای ظریف&zwnj;تر ، گرم&zwnj;تری می&zwnj;باشد اما بلندی صدای کم&zwnj;تری دارد. چوب پشت و بغل&zwnj;های گیتار که باید با چوب نسبتاً سخت&zwnj;تری ساخته شود تا استحکام زیادی داشته باشد که عموماً از چوب rosewood یا چوب&zwnj;های دیگر که به استحکام بالایی داشته باشد استفاده می&zwnj;شود. صفحه انگشت&zwnj;گذاری نیز معمولاً از چوب ماهون یا rosewood استفاده می&zwnj;شود.</p>
<p><strong>بخش&zwnj;های بنیادی گیتار بدین شرح است:</strong><br>headstock: سردسته<br>nut: خرک<br>Machine heads: گوشی<br>Frets: پرده<br>Neck: گردن<br>Heel: پاشنه<br>Body: بدنه<br>Bridge: پل<br>Bottom deck: عرشه پایین<br>Sound board: تخته آوا (بدنه)<br>Body sides: پهلوی بدنه<br>Sound hole, with rosette inlay: دایره خروج صدا و رزیت<br>Strings: تارها<br>Saddle or Bridge nut: زین<br>Fretboard: تخته پرده</p>
<h3>نوازندگی گیتار</h3>
<p>بر روی دسته&zwnj;ی ساز، فرت&zwnj;های مختلف کشیده شده&zwnj;اند که محل قرارگیری انگشت&zwnj;ها را مشخص می&zwnj;کنند. گیتار معمولا شش سیم دارد. نوازنده، ساز را افقی روی پای خود می&zwnj;گذارد و با ضخمه زدن روی سیم&zwnj;ها با دست راست، صدای آن طنین&zwnj;انداز می&zwnj;شود. هم&zwnj;چنان که انگشتان دست چپ بر روی دسته&zwnj;ی ساز حرکت می&zwnj;کنند، نت&zwnj;های مختلف ایجاد می&zwnj;شود. صدای ساز گیتار یا به شکل آکوستیک از حفره&zwnj;ای که وسط ساز کنده شده است بیرون می&zwnj;آید و یا با آمپلی&zwnj;فایر و دیگر وسایل الکترونیکی تقویت می&zwnj;شود. &nbsp;از قطعات مشهور گیتار می&zwnj;توان به کنسرتو برای گیتار و ارکستر به نام آرانخوئز، اثر یوآخین رودریگو اشاره کرد. از مشهورترین و متبحرترین نوازندگان گیتار نیز می&zwnj;توان از پاکو دلوسیا نام برد.</p>
<h3>تاریخچه گیتار</h3>
<p>داستان&zwnj;های متفاوتی در مورد تاریخچه وجود گیتار وجود دارد؛ دسته&zwnj;ای بر این عقیده&zwnj;اند که گیتار از ایران سرچشمه گرفته&zwnj; است و عده&zwnj;ای نیز بر این نظرند که آن از سیتارای یونانی_آشوری که به وسیله رومی&zwnj;ها به اسپانیا آورده شده گرفته شده&zwnj; است. گیتار نتیجه تحول لوت در اروپا است. لوت نیز خود تحول یافته عود و بربط است. در زمان حکومت اسلام در اسپانیا، این ساز توسط زریاب دارابگردی و چند تن از شاگردانش به اندلس برده شد. در آن زمان به گیتار، کیتارا یا قیتارا می&zwnj;گفتند و نام کنونی آن برگرفته از همین نام است. در واقع وجود پسوند تار در نام گیتار می&zwnj;تواند موید این باشد که گیتار سازی ایرانی است. زریاب در ابتدا در اسپانیا شروع به آموزش گیتار کرد و مدرسه موسیقی خود را در زمان عباسیان در آندلس (بخشی از اسپانیا و پرتغال امروزی) بنا کرد.</p>
<p>جد بزرگ تمام سازهایی که ما به عنوان کوردوفون از آن&zwnj;ها یاد کردیم یک کمان موسیقی است که تنها یک سیم ساده به دو سر آن متصل بوده&zwnj; است که با کشیدن و رها کردن سیم صدایی در کمان ایجاد می&zwnj;شده و این صدا به وسیله یک تقویت&zwnj;کننده صوت که به آن متصل بوده تقویت می&zwnj;شد. ازآنجاکه این سیم تنها یک صدای ساده ایجاد می&zwnj;کرده برای داشتن چندین صدا ابتدا یک سیم دیگر و سپس چندین سیم به اندازه&zwnj;های کوتاه&zwnj;تر به کمان بسته شده و از این طریق چندین صدا تولید گردیده&zwnj; است. ازدیاد این سیم&zwnj;ها و افزوده شدن یک جعبه تشدید صوت منجر به اختراع چنگ کمانی گردید. سپس&zwnj; سازی متشکل از مجموعه&zwnj;ای از سیم&zwnj;ها به نام لیر ظهور کرد که در آن سیم&zwnj;هایی به طول مساوی کار گذاشته شده بود. یونانی&zwnj;ها دو نوع لیر داشتند، یکی به نام لیرا و دیگری به نام کیتارا؛ کیتارا به وسیله رومی&zwnj;ها تغییرشکل یافت؛ نام گیتار نیز از همین کلمه گرفته شده&zwnj;است. بعدها رومی&zwnj;ها برای نخستین بار سازهایی چون سیتارا، پاندورا و فیدیکولا را نواختند و از این راه آلات کوردوفون در تمام اروپا رواج یافت؛ در واقع نخستین گیتارهای واقعی در آغاز دوره رنسانس به ظهور رسید؛ این گیتارها به دلیل داشتن بدنه&zwnj;ای باریک و شکلی مدور متمایز بودند. به تدریج در صده&zwnj;های چهارده و پانزده پسوندهای موریسکا و لاتینا حذف شد و در سراسر اروپا آلات موسیقی خانواده گیتار با اسم&zwnj;هایی از قبیل: گیتارا، گیترنه، گیترن (سازی سیمی مفتولی و منسوخ شده) شبیه به گیتار که به زبان فرانسوی گیترنه و به زبان اسپانیایی گیتارا گفته می&zwnj;شد و شیتارا معین شدند. در همان زمان گروه زیادی از سازهای خانواده کوردوفون، با اسم&zwnj;هایی از قبیل: ویهوئلا در اسپانیا و ویولا در ایتالیا خوانده می&zwnj;شدند، که بعضی از این سازها با آرشه، بعضی با مضراب و بعضی دیگر هم با انگشت نواخته می&zwnj;شدند. بعدها از ویهوئلای انگشتی نوعی گیتار به وجود می&zwnj;آید. درطی قرن&zwnj;های چهارده و پانزده در شکل گیتار و ویهوئلای انگشتی تغییرات قابل توجه&zwnj;ای به وجود می&zwnj;آید، به آرامی در پهلوهای آن&zwnj;ها فرورفتگی ایجاد می&zwnj;شود و در قرن شانزده هر دو ساز آشکارا شبیه گیتار می&zwnj;شوند. در قرن شانزده این دو ساز در اسپانیا بسیار رایج بودند و نوازندگی با انگشت به حدی عمومیت پیدا کرد که پسوند انگشت در این کشور به کلی از اسم این سازها حذف شد.</p>

آموزش ساز گیتار در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه.

همه چیز راجع به ساز گیتار

گیتار

مجید الکایی

<h3>ساختمان ویولن</h3>
<p>ویولن از بخش&zwnj;های مختلفی چون جعبه&zwnj;ی طنینی(کاسه&zwnj;ی رزونانس)، دسته، خرک، گوشی&zwnj;ها، پل، باس بار، گریف، سیم&zwnj;گیر، سیم&zwnj;ها و شیطانک ساخته&zwnj;شده&zwnj; است.جعبه&zwnj;ی طنینی که جعبه&zwnj;ای چوبی و تو خالی است شامل صفحه&zwnj;ی رویی ساز، صفحه&zwnj;ی زیرین ساز و دو کلاف کناری ساز می&zwnj;شود. بر روی این جعبه دو حفره&zwnj;ی بزرگ به شکل حرف اف انگلیسی کنده شده است تا صدای ساز از آن&zwnj;ها خارج شود. چهار سیم ساز به گوشی&zwnj;های بالای ساز متصل می&zwnj;شوند، از روی گریف ساز می&zwnj;گذرند، بر روی خرک سوار می&zwnj;شوند و در نهایت به سیم&zwnj;گیر پایین ساز متصل می&zwnj;شوند. نام چهار سیم ویولن به ترتیب عبارتند از می، لا، ر، سل. آرشه&zwnj;ی ساز ویولن تکه چوبی است که معمولا سی و پنج سانتی&zwnj;متر طول دارد و رشته&zwnj;ای از موهای دم اسب در طول آن کشیده&zwnj; شده و به دو سر آرشه متصل می&zwnj;شود.</p>
<h3>نوازندگی و اجرا ویولن</h3>
<p>ویلون به دلیل گستره&zwnj;ی صدایی بسیار زیری که دارد در کلید سل نوشته می&zwnj;شود. نوازنده هنگام نواختن، ساز را روی شانه&zwnj;ی چپ خود قرار می&zwnj;دهد، انگشتان دست چپش بر روی گریف ساز حرکت می&zwnj;کنند، آرشه را میان گریف و خرک بر روی سیم&zwnj;ها می&zwnj;کشد و به این ترتیب صدای دل&zwnj;خواه تولید می&zwnj;شود. با کشیدن آرشه روی سیم، هوا مرتعش و صدا تولید می&zwnj;شود. از مشهورترین قطعاتی که برای ویولن نگاشته شده است می&zwnj;توان به کنسرتو برای ویولن و ارکستر اثر یوهانس برامس، کنسرتو برای ویولن و ارکستر اثر پیتر ایلیچ چایکوفسکی و هم&zwnj;چنین قطعات سولوی سونات ها و پارتیتاها اثر یوهان سباستین باخ اشاره کرد. از مشهورترین نوازندگان ساز ویولن می&zwnj;توان به داوید اویستراخ، یٍهودی منوهین، ایتساک پرلمن اشاره کرد.</p>
<h3>تاریخچه ویولن</h3>
<p>تاریخچه&zwnj;ی ویولن در اروپا به قرن نهم میلادی بازمی&zwnj;گردد و حتی بسیاری معتقدند این ساز نمونه&zwnj;ی تکمیل شده&zwnj;ی ساز رباب است. ویولن به طور رسمی اولین بار در قرن شانزدهم در ایتالیا استفاده شد. به مرور زمان در قرن هجدهم و نوزدهم میلادی، تغییرات و تعمیراتی روی آن صورت گرفت تا به شکل امروزی در&zwnj;آمد. مشهورترین سازنده&zwnj;های این ساز از قرن شانزدهم تا نوردهم میلادی، استرادیواری، گوارنری و آماتی بوده&zwnj;اند. در نهایت در قرن نوزدهم میلادی تغییرات متمایزی در این ساز به وجود می&zwnj;آید، باس بار آن ضحیم&zwnj;تر می&zwnj;شود و زاویه&zwnj;ی گریف آن تغییر می&zwnj;کند.</p>

ویولن را می توانید آنلاین و حضوری در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه آموزش ببینید.

با تاریخچه ساز ویولن آشنا شوید

آموزش ویولن

ویولن

رضا شرفی

<h2>همه چیز راجع به ساز سنتور</h2>
<p>سنتور، سازی زهی و اصیل ایرانی، با صدایی دلنشین و ظریف، از دیرباز در موسیقی سنتی ایران جایگاهی ویژه داشته است. این ساز کهن، با قدمتی چند هزار ساله، روایت&zwnj;گر نغمه&zwnj;های ایرانی و نمادی از فرهنگ و هنر این سرزمین است. بنابراین در فرهنگ ایران نسبت به آموزش ساز سنتور نگرش خوبی وجود دارد و شرکت در کلاس سنتور از استقبال خوبی برخوردار است.</p>
<p>ریشه&zwnj;های سنتور را می&zwnj;توان در بین&zwnj;النهرین باستان جستجو کرد. این ساز در دوران باستان، با نام&zwnj;های مختلفی مانند کنگره و سنتوری شناخته می&zwnj;شد و در موسیقی اقوام مختلفی از جمله سومریان، بابلی&zwnj;ها، آشوری&zwnj;ها و مصریان باستان رایج بود. در دوران اسلامی، سنتور به عنوان یکی از محبوب&zwnj;ترین سازهای زهی در میان مسلمانان شناخته می&zwnj;شد و نوازندگان سنتور برجسته&zwnj;ای در این دوره ظهور کردند. در دوران صفویه، سنتور جایگاه ویژه&zwnj;ای در موسیقی دربار پیدا کرد و به عنوان یکی از سازهای اصلی در ارکسترهای دربار به کار می&zwnj;رفت. در دوران قاجار، سنتور به موسیقی عامیانه نیز راه پیدا کرد و در تعزیه، قهوه&zwnj;خانه&zwnj;ها و مجالس مختلف رواج یافت. در دوران معاصر، سنتور همچنان جایگاه خود را در موسیقی سنتی ایران حفظ کرده است و نوازندگان سنتور برجسته&zwnj;ای در سراسر ایران فعالیت می&zwnj;کنند.</p>
<h3>ساختار فیزیکی ساز سنتور</h3>
<div>کسانی که سنتور می&zwnj;نوازند و یا آموزش ساز سنتور را بر عهده دارند می&zwnj;دانند که این ساز از دو بخش اصلی تشکیل شده است:</div>
<div><strong>جعبه:</strong> جعبه سنتور از جنس چوب ساخته می&zwnj;شود و وظیفه آن تولید رزونانس صدا است.</div>
<div><strong>صفحه</strong>: صفحه سنتور از جنس چوب ساخته می&zwnj;شود و سیم&zwnj;ها از روی آن عبور می&zwnj;کنند. سیم&zwnj;های سنتور از جنس فلز یا روده حیوان ساخته می&zwnj;شوند. سنتور دارای 72 سیم است که در 4 ردیف 18 تایی به نام خرک چیده شده&zwnj;اند. نوازنده با استفاده از مضراب&zwnj;های مخصوص به نام گلپایه به سیم&zwnj;ها ضربه می&zwnj;زند و صداهای مختلفی از آن استخراج می&zwnj;کند.</div>
<div>&nbsp;</div>
<h2>تکنیک&zwnj;های نواختن ساز سنتور</h2>
<div>اگر در نظر دارید تا دوره آموزش ساز سنتور را بگذرانید، باید بدانید که سنتور را می&zwnj;توان به صورت نشسته یا ایستاده نواخت. نوازنده با انگشتان خود مضراب&zwnj;ها را به سیم&zwnj;ها می&zwnj;زند و صداهای مختلفی از آن استخراج می&zwnj;کنند.</div>
<div>تکنیک&zwnj;های مختلفی برای نواختن این ساز وجود دارد که در کلاس سنتور هم مورد اشاره قرار می&lrm;&zwnj;گیرند؛ از جمله:</div>
<div><strong>ریزش:</strong> نواختن نت&zwnj;ها به صورت متوالی</div>
<div><strong>آرپژ:</strong> نواختن نت&zwnj;های یک آکورد به صورت جداگانه</div>
<div><strong>گلیساندو</strong>: کشیدن انگشتان روی سیم&zwnj;ها برای ایجاد لغزش</div>
<div><strong>مُورِس:</strong> نواختن نت&zwnj;های کوتاه و سریع</div>
<div><strong>ترِمولو:</strong> لرزاندن سریع مضراب&zwnj;ها برای ایجاد لرزش در صدا</div>
<div>یکی از مهمترین اصول آموزش سنتور اطلاع از تکنیک&zwnj;های نواختن این ساز است.</div>
<div>&nbsp;</div>
<h2>نقش ساز سنتور در موسیقی ایرانی</h2>
<p>سنتور در انواع مختلف موسیقی ایرانی، از جمله موسیقی سنتی، فولکلور، کلاسیک و حتی پاپ، به کار می&zwnj;رود.&nbsp;این ساز نقش مهمی در ایجاد ملودی و هارمونی در موسیقی دارد و به نوازندگان دیگر کمک می&zwnj;کند تا بهتر بنوازند.&nbsp;سنتور در بسیاری از مقام&zwnj;های موسیقی سنتی ایران به کار می&zwnj;رود و نوازندگان سنتور باید با این مقام&zwnj;ها آشنا باشند. شاید بتوان گفت که یکی از نکات مهم که در کلاس ساز سنتور به هنرجو آموزش داده می&zwnj;شود، آموزش این مقام&zwnj;ها هستند.&nbsp;</p>
<p>در طول تاریخ، نوازندگان سنتور برجسته&zwnj;ای در ایران ظهور کرده&zwnj;اند و برخی از آنها در عرصه آموزش ساز سنتور هم فعال بوده&zwnj;اند؛ از جمله نوازندگان مشهور سنتور می&zwnj;توان به حسین ملک، منصور صارمی، جلیل شهناز، فرامرز پایور و علیزاده چنگیزی اشاره کرد.</p>
<h2>آموزش ساز سنتور</h2>
<div>در مسیر یادگیری ساز سنتور مراحلی وجود دارد که باید به طور گام به گام طی کنید تا به تسلط بر این ساز اصیل ایرانی دست پیدا کنید؛ پیش از اشاره به این مراحل باید گفت که آموزش این ساز به دو صورت زیر است:</div>
<div><strong>آموزش ساز سنتور حضوری</strong></div>
<div><strong>آموزش ساز سنتور آنلاین</strong></div>
<div>بسته به شرایط هنرجو بایستی در یکی از این کلاس&zwnj;ها شرکت کرده تا هدف یادگیری به خوبی محقق شود. در ادامه به مراحل آموزش این ساز اشاره می&zwnj;شود.</div>
<p>&nbsp;</p>
<h3>انتخاب آموزشگاه موسیقی معتبر و با سابقه</h3>
<p>اولین قدم برای یادگیری ساز سنتور، انتخاب یک موسسه آموزشی با سابقه و معتبر است. آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب یک آموزشگاه معتبر در زمینه آموزش انواع ساز است. شهر آشوب چندین سال است که هنر موسیقی را در قالب&zwnj;های مختلف زیر نظر اساتید حرفه&zwnj;ای به هنرجویان آموزش می&zwnj;دهد. اگر به یادگیری سنتور علاقه دارید و دوست دارید نواختن این ساز سنتی خوش صدا را آموزش ببینید، پیشنهاد می&zwnj;کنیم در کلاس آموزش سنتور شهر آشوب شرکت کنید.</p>
<h3>تهیه ساز</h3>
<p>پس از انتخاب آموزشگاه، باید اقدام به تهیه یک سنتور مناسب کنید. سنتورهای مختلفی در بازار وجود دارند، از سنتورهای ارزان&zwnj;قیمت گرفته تا سنتورهای حرفه&zwnj;ای و گران&zwnj;قیمت. با توجه به بودجه و سطح خود، سنتوری را انتخاب کنید که کیفیت مطلوبی داشته باشد و برای یادگیری مناسب باشد. برای دریافت مشاوره و یک انتخاب هوشمندانه می&zwnj;توانید از فروشگاه نوای شهر آشوب راهنمایی بگیرید.</p>
<h3>یادگیری مبانی</h3>
<p>در ابتدای آموزش ساز سنتور، باید با مبانی اولیه این ساز آشنا شوید. این مبانی شامل شناخت اجزای سنتور، نحوه کوک کردن، نحوه قرار گرفتن دست&zwnj;ها روی سنتور و مضراب&zwnj;گیری است.</p>
<h3>تمرین گام&zwnj;ها و آوازها</h3>
<p>پس از یادگیری مبانی، باید تمرین گام&zwnj;ها و آوازهای مختلف را شروع کنید. گام&zwnj;ها و آوازها پایه و اساس موسیقی سنتی ایرانی هستند و تسلط بر آنها برای نوازندگی سنتور ضروری است.</p>
<h3>یادگیری قطعات ساده</h3>
<p>پس از تمرین گام&zwnj;ها و آوازها، می&zwnj;توانید شروع به یادگیری قطعات ساده کنید. در ابتدا قطعاتی را انتخاب کنید که ساده باشند و برای شما چالش&zwnj;برانگیز نباشند.</p>
<h3>تمرین مداوم</h3>
<p>مهم&zwnj;ترین کلید یادگیری هر سازی، تمرین مداوم و منظم است. سعی کنید هر روز، حتی برای مدت زمان کوتاه، به تمرین سنتور بپردازید.</p>
<h3>صبر و حوصله</h3>
<p>یادگیری سنتور به صبر و حوصله نیاز دارد. انتظار نداشته باشید که بتوانید در کوتاه&zwnj;مدت به تسلط کامل بر این ساز برسید. با تمرین مستمر و منظم، به تدریج مهارت خود را در نواختن سنتور ارتقا خواهید داد.</p>
<h3>گوش دادن به موسیقی</h3>
<p>به موسیقی سنتی ایرانی، به خصوص به نوازندگی سنتور نوازندگان مشهور، گوش فرا دهید. این کار به شما در درک بهتر ریتم و تکنیک&zwnj;های نواختن سنتور کمک می&zwnj;کند.</p>
<h3>شرکت در کلاس&zwnj;های گروهی</h3>
<p>اگر می&zwnj;خواهید از آموزش ساز سنتور تجربه&zwnj;ای شیرین داشته باشید، شرکت در کلاس&zwnj;های گروهی این ساز می&zwnj;تواند تجربه یادگیری لذت&zwnj;بخش&zwnj;تر و پربارتری را برای شما رقم بزند. در این کلاس&zwnj;ها می&zwnj;توانید با دیگر هنرجویان تعامل داشته باشید و از تجربیات یکدیگر بیاموزید.</p>

سنتور، سازی زهی و اصیل ایرانی، با صدایی دلنشین و ظریف، از دیرباز در موسیقی سنتی ایران جایگاهی ویژه داشته است. شما می توانید این ساز را به صورت آنلاین و حضوری در آموزشگاه نوای شهر آشوب آموزش ببینید.

سنتور را در شهر آشوب زیر نظر استادان حرفه ای و با تجربه آموزش ببینید.

با ساز سنتور کامل آشنا شوید

آموزش سنتور

سنتور

صبا درخشان

<h3>ساختمان ویلنسل</h3>
<p>ویلنسل در ساخت و مصالح بسیار شبیه ویلن است. ویلنسل از بخش&zwnj;های مختلفی چون جعبه&zwnj;ی طنینی(کاسه&zwnj;ی رزونانس)، دسته، خرک، گوشی&zwnj;ها، پل، باس بار، گریف، سیم&zwnj;گیر، سیم&zwnj;ها و شیطانک و میله&zwnj;ی آهنین پایین ساز (اند پین) ساخته&zwnj; شده&zwnj; است. جعبه&zwnj;ی طنینی که جعبه&zwnj;ای چوبی و توخالی است شامل صفحه&zwnj;ی رویی ساز، صفحه&zwnj;ی زیرین ساز و دو کلاف کناری ساز می&zwnj;شود. بر روی این جعبه دو حفره&zwnj;ی بزرگ به شکل حرف اف انگلیسی کنده شده است تا صدای ساز از آن&zwnj;ها خارج شود. چهار سیم ساز به گوشی&zwnj;های بالای ساز متصل می&zwnj;شوند، از روی گریف ساز می&zwnj;گذرند، بر روی خرک سوار می&zwnj;شوند و در نهایت به سیم&zwnj;گیر پایین ساز متصل می&zwnj;شوند. نام چهار سیم ویلنسل به ترتیب لا، ر، سل و دو هستند. آرشه&zwnj;ی ساز ویلنسل تکه چوبی است به طول ۷۳ سانتی&zwnj;متر طول دارد و رشته&zwnj;ای از موهای دم اسب در طول آن کشیده&zwnj;شده و به دو سر آرشه متصل می&zwnj;شود.</p>
<h3>نوازندگی و اجرا ویلنسل</h3>
<p>به دلیل گستره&zwnj;ی صدایی بسیار وسیعی که ساز ویلنسل دارد، نت&zwnj;های آن را در کلیدهای فای خط چهارم، دوی خط چهارم و کلید سل نوشته می&zwnj;شود. ویلنسل از نظر پختگی و پر حرارت بودن صدایش شهرت و شایستگی خاصی دارد. دو سیم بم آن، خصوصا سیم دو، صوتی غنی و پر چثه دارد، پاساژهایی که روی آن&zwnj;ها اجرا می&zwnj;شود صدایی سنگین و موقر دارند. سیم ر درخشان&zwnj;تر است و کیفیتی لطیف و نرم دارد در حالی که سیم لا دارای صوتی خوانا و پرطنین است. از ساز ویلنسل می&zwnj;توان به عنوان ساز تک&zwnj;نواز، گروه نواز و ساز ارکسترال استفاده کرد. هم&zwnj;چنین از این ساز در انواع مختلفی از موسیقی هم&zwnj;چون کلاسیک، پاپ، جز و راک استفاده&zwnj;ی فراوانی می&zwnj;شود. از مشهورترین قطعات ویلنسل می&zwnj;توان به کنسرتو برای ویلنسل و ارکستر اثر آنتونین دورژاک، کنسرتو برای ویلنسل و ارکستر اثر ادوارد الگار و شش سویی اثر یوهان سباستین باخ اشاره کرد. از مشهورترین نوازنده&zwnj;های ویلنسل می&zwnj;توان از افرادی چون ولادیمیر روستروپوویچ، پابلو کازالس و میشا مایسکی و ژاکلین دوپره نام برد.</p>
<h3>تاریخچه ویلنسل</h3>
<p>خانواده&zwnj;ی ویولن در قرن شانزدهم میلادی از میان سازهای فیدل بیرون می&zwnj;آیند. ویلنسل از سازی به نام ویلنسل باس به وجود می&zwnj;آيد. در قرن هجدهم میلادی نوازندگان متعددی باعث به وجود آمدن تغییراتی در این ساز شدند. بسیاری از ویلنسل&zwnj;های آن زمان، ویولن&zwnj;هایی بودند که بریده شده بودند. انداره&zwnj;ی استاندارد ساز ویلنسل تا سال هزار و هفتصد میلادی مشخص نشد. از آن زمان سازندگان مشهوری چون استرادیواری، گوارنری و آماتی ویلنسل&zwnj;هایی را ساختند که ما امروزه به عنوان ویلنسل مدرن می&zwnj;شناسیم.</p>

آموزش ساز ویلنسل در کلاس آموزشی نوای شهر آشوب در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه به صورت حضوری و آنلاین.

برگزاری کلاس آموزشی ویلنسل در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه شهر آشوب.

تاریخچه ساز ویلنسل

آموزش ویلنسل

ویلنسل

عرفان فیجان

<h3>ساختمان آکاردئون</h3>
<p>بدنه چین&zwnj;دار آکوردئون مانند دَم آهنگران است. وقتی دو سر دم را با دو دست از هم دور کنند هوا وارد می&zwnj;شود، و هنگامی که نزدیک سازند هوا با فشار از آن خارج می&zwnj;شود. صدایی که از آکوردئون بیرون می&zwnj;آید به وسیله&zwnj;ی باریکه&zwnj;های فلزی به نام زبانه ساخته می&zwnj;شود، بدین ترتیب که، جریان یافتن هوا در دم زبانه&zwnj;های ساز را به ارتعاش درمی&zwnj;آورد و به عقب و جلو می&zwnj;راند. به عبارت دیگر جریان هوا زبانه&zwnj;ها را مرتعش می&zwnj;کند. هر یک از این زبانه&zwnj;ها هنگامی که به ارتعاش درآید صوتی مخصوص به خود خارج می&zwnj;کند. زبانه&zwnj;ها به شستیهای متصل است که بر بدنه آکوردئون روی جعبه طنین قرار گرفته&zwnj;اند. نوازنده در ضمن بازکردن و بستن دَم، با انگشتان خود شستی&zwnj;ها را فشار می&zwnj;دهد و نواهای گوناگونی می&zwnj;نوازد. کنسرتینا یک نوع آکوردئون ساده است. این ساز نزد دریانوردان رواج بسیار داشت.</p>
<h3><br>نوازندگی و اجر ا آکاردئون</h3>
<p>این ساز را نوازنده بین دو دست خود می&zwnj;گیرد که در میانه&zwnj;ی آن، مجاری هوایی قرار دارند که با باز و بسته شدنشان توسط نوازنده صدا تولید می&zwnj;شود. در یک سمت صفحه&zwnj; کلید کوچکی تعبیه شده&zwnj; است که کلیدهای آن وظیفه کنترل ورود هوا به مجاری را دارند و در سمت دیگر جعبه طنین قرار دارد که معمولاً آن نیز دکمه&zwnj;های مخصوص خود را دارد. آکاردئون دیاتونیک اولین سبک از این ساز می&zwnj;باشد. در این سبک بر روی ساز سه ردیف دکمه قرار دارد که نوازنده با کمک این دکمه&zwnj;ها می تواند اقدام به نواختن کند. آکاردئون کروماتیک هم به آکاردئون دیاتونیک شباهت زیادی دارد با این تفاوت که ۳ تا ۵ ردیف دکمه بر روی آن وجود دارد. دسته ی سوم از این سازها سازهای صفحه کلیدی می باشند که بر روی آنها کلیدهایی شبیه به کلیدهای پیانو وجود دارد. از نوازندگان این ساز می&zwnj;توان آناهید یولاندا واران، کیکی دانیلسون، سرژ گنزبور، ویرد ال یانکوویک و مارسل یانکو اشاره کرد.&nbsp;</p>
<h3><br>تاریخچه آکاردئون</h3>
<p>پیدایش آکاردئون موضوع بحث بین محققان است. بسیاری C. Friedrich L. Buschmann را در سال ۱۸۲۲ به عنوان مخترع آکاردئون می&zwnj;دانند، در حالی که دیگران این تمایز را به Cyril Demian از وین می&zwnj;دهند که آکاردئون خود را در سال ۱۸۲۹ به ثبت رساند و به این ترتیب این نام را ابداع کرد. اختراع دمیان که تغییری در Hand&auml;oline بود، شامل یک دم کوچک دستی و پنج کلید بود، اگرچه همانطور که دمیان در توضیح این ساز اشاره کرد، می&zwnj;توان کلیدهای اضافی را در طرح گنجاند. تغییرات متعددی از دستگاه به زودی دنبال شد.</p>

آموزش ساز آکاردئون در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب. در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه.

با ساز آکاردئون آشنا شوید

آموزش آکاردئون

آکاردئون

ماهور پاپهن

پرهام پاکنژاد

امیر ستاری

<p>که از نوعی ریتم و وزن درونی (آزاد) پیروی می کند. این مجموعه از تسلسل آزاد الگوهای لحنی (ملودیک) حول یک یا چند نت شاهد به وجود می آید. از ویژگی های مهم آواز، دوش معین تحریر، نحوه ی درآمد و فرود، اوج و حضیض، انتخاب شعر، درست ادا کردن واژه ها و رعایت تناسب حالات (آهستگی، بلندی، نرمی، سختی، جنبش و ...) است. آواز، بدین معنا با ((آواز)) به معنای دستگاه فرعی (کوچک) در گستره ی ردیف ایرانی تفاوت دارد.آواز دستگاهی ایرانی در اصطلاح، به دستگاه فرعی(کوچک) گفته می شود که از دل یک دستگاه به وجود می آید. این دستگاه فرعی از همه ی ویژگی های دستگاه اصلی به وجود می آید.این دستگاه فرعی از همه ی ویژگی های دستگاه اصلی برخوردار است اما محدوده ی صوتی کوچک تر و گوشه های کم تری دارد. مشخصه های محتوایی آواز در موسیقی ایرانی،وجود &nbsp;جمله های شعری، صدای انسانیو استفاده از وزن و ضرب موجود در اشعار فارسی است.</p>
<p>آموختن آواز ایرانی علاوه بر جزابیت برای علاقه مندان آواز ایرانی، کمک شایانی به فراگرفتن موسیقی دستگاهی و مقامی ایرانی و همچنین ادبیات غنی فارسی می کند. هر هنرجو و موسیقی دانی که علاقه به آوازایرانی داشته باشد می تواند از این دوره استفاده کند. بهتر است در کنار این دوره، کلاس های سلفژ گذرانده شود. &nbsp; &nbsp;</p>

آواز و صداسازی ایرانی

حسام عباسپور

<h2 dir="rtl">معرفی ساز تنبک</h2>
<p dir="rtl">تنبک، یکی از سازهای اصیل کوبه&zwnj;ای ایرانی است که در ارکستر ایرانی نقش بسیار مهمی دارد. این ساز طرفداران زیادی در سنین مختلف دارد. ساز تنبک تنها ساز کوبه&zwnj;ای بوده که برای نواختن آن از هر 10 انگشت استفاده می&zwnj;شود. تنبک معمولا از چوب درخت گردو یا توت ساخته می&zwnj;شود و در برابر ضربه و فشار استحکام بسیار زیادی دارد. یکی دیگر از مزایای بسیار خوب این ساز، نقش و نگارهای متنوع بوده که روی تنبک زده می&zwnj;شود و ظاهری زیبا به آن می&zwnj;بخشد. می&zwnj;توانیم ساز تنبک را بر اساس تکنیک و موادی که برای ساخت آن به کار گرفته می&zwnj;شود. به چهار دسته (تنبک یک تکه، تنبک چند تکه، تنبک فایبری و تنبک ترکه&zwnj;ای) تقسیم بندی کنیم.</p>
<h2 dir="rtl">طراحی و ساخت تنبک</h2>
<p dir="rtl">در گذشته ساز تنبک را علاوه بر چوب، از سفال و گاهی فلز نیز می&zwnj;ساختند. ساز تنبک شبیه به جام است که دو بخش اصلی تنه و نفیر دارد. روی دهانه تنه پوست کشیده می&zwnj;شود و دهانه نفیر که کوچکتر است باز می&zwnj;ماند. پوست تنبک از قسمت&zwnj;های حساس و بسیار مهم این ساز بوده که جنس آن از پوست بز میش یا بره آهو است.</p>
<h2 dir="rtl">یادگیری تنبک در شهر آشوب</h2>
<p dir="rtl">اگر تمایل به یادگیری ساز تنبک دارید و یا می&zwnj;خواهید مهارت خود را در نواختن این ساز تقویت کنید، می&zwnj;توانید در <strong><a href="../../../educations?search=%D8%AA%D9%86%D8%A8%DA%A9" target="_blank" rel="noopener">دوره&zwnj;های تنبک شهر آشوب</a></strong> شرکت کنید.</p>

آموزش ساز تنبک در کنار اساتید با تجربه و حرفه ای آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب.

همه چیز راجع به ساز تنبک که باید قبل از  آموزش بدانید

آموزش تنبک

تنبک

<h2>آشنایی با ساز دف</h2>
<p>دف، سازی دایره&zwnj;ای شکل با بدنه چوبی و یک روکش پوستی است که با ضربه&zwnj;های دست نواخته می&zwnj;شود و صدایی بم دارد. این ساز کوبه&zwnj;ای ماهیتی سنتی دارد و طرفداران آن عموما در گروه خاصی قرار می&zwnj;گیرند. در گذشته بیشترین استفاده از این ساز در محافل عرفانی بود، اما امروز ما نواختن دف را در کنار سازهای دیگر مشاهده می&zwnj;کنیم.&nbsp;</p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><strong><span lang="FA" style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">تاریخچه دف</span></strong></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">نخستین نشانه&zwnj;های استفاده از ساز دف به 1300 سال پیش از میلاد در مصر باز می&zwnj;گردد، اما سابقه حضور این ساز در ایران نیز مربوط به ایران باستان است که همین مسئله باعث شده تا این ساز کوبه&zwnj;ای به عنوان یک ساز باستانی ایرانی در میان مردم شناخته شود. اشعار شعرای کهن ایرانی و نقوش به جا مانده از دوران صفوی نشان می&zwnj;دهد که عموما در مجالس سماع از همنوازی دف در کنار ساز نی استفاده می&zwnj;شد. </span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">پیش از ورود اسلام به ایران، دف از اصلی&zwnj;ترین سازهای موسیقی&zwnj;های ایرانی و کردی بود که هنوز هم می&zwnj;توان نقش آن را در ریتم&zwnj;های موسیقی&zwnj;های کردی مشاهده کرد. اما پس از ورود دین اسلام به ایران و حرام شناخته شدن موسیقی، استفاده از این ساز به خانقاه&zwnj;ها و تکایای کردستان محدود شد و برای بیش از 13 قرن تنها برای ذکر و سماء درویش&zwnj;های کردستان از این ساز استفاده می&zwnj;شد. محدودیت استفاده از دف تا سال 1353 ادامه داشت و در نهایت با تلاش&zwnj;های محمدرضا لطفی و بیژن کامکار از این ساز برای اجراهای عمومی و موسیقی&zwnj;های غیرعرفانی استفاده شد.</span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><strong><span lang="FA" style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">اجزای ساز دف</span></strong></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">دف همانند سایر سازها از بخش&zwnj;ها و اجزاهای مختلفی تشکیل شده است که هر کدام از آن&zwnj;ها در صدای آن تاثیر دارند.</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه در حقیقت طوقه چوبی اطراف ساز دف است که ضخامت آن از یک سمت (قسمت پوست&zwnj;دار) حدود 2 تا 3 سانتی متر و از سمت دیگر (قسمت باز) حدود یک و نیم سانتی متر و عرض آن حدود 6 سانتی متر است. کمانه دف عموما به دو شکل یک کمه و دو کمه ساخته می&zwnj;شود که هر کدام از آن&zwnj;ها ویژگی&zwnj;های خاص خود را دارند. </span></p>
<h4 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه یک کمه:</span></h4>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">این کمانه از چوبی به ضخامت یک و نیم سانتی متر ساخته شده و دو سر چوب به شکل دایره&zwnj;ای به یکدیگر متصل می&zwnj;شوند. وزن این نوع نسبت به مابقی سازهای دف سبک&zwnj;تر است.&nbsp;</p>
<h4 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه دو کمه:</span></h4>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">این کمانه از دو چوب با ضخامت&zwnj;های حدود 0.5 و عرض 6 سانتی متر ساخته می&zwnj;شود که روی یکدیگر پرس شده&zwnj;اند. وزن این دف نسبت به انواع دیگر آن سنگین&zwnj;تر است، اما مقاومت بیشتری نسبت فشار کشش پوست دارد و دچار تاب&zwnj;خوردگی نمی&zwnj;شود.&nbsp;</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">پوست</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">رویه پوستی ساز عموما از پوست کهنه گوسفند، بز یا آهو ساخته می&zwnj;شود که ضخامت آن در تمامی سطح آن یکسان است. نوع غیرسنتی از این ساز نیز وجود دارد که در سال&zwnj;های اخیر تولید شده و از پوست&zwnj;های پلاستیکی ساخته می&zwnj;شود. این سازها مقاومت بیشتری دربرابر حرارت و رطوبت دارند و صدای آن&zwnj;ها شفاف و قوی&zwnj;تر است. </span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">حلقه&zwnj;ها</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">در قسمت داخلی دف، قلاب&zwnj;های کوچکی قرار دارد که با فاصله 1 سانتی&zwnj;متری از یکدیگر و 3 سانتی&zwnj;متری از پوسته قرار گرفته&zwnj;اند. به هر یک از این قلاب&zwnj;ها دسته&zwnj;های چهارتایی از حلقه&zwnj;های فلزی آویخته شده که در هنگام نواختن این ساز به صدا در می&zwnj;آیند.</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">گل میخ</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">گل میخ درحقیقت، میخ&zwnj;هایی مشابه پونز هستند که برای محکم کردن پوست بر روی قسمت بیرونی کمانه قرار داده می&zwnj;شوند، اما بعضی از دف&zwnj;ها فاقد گل میخ هستند و در آن&zwnj;ها برای این منظور از چسب یا سریش استفاده شده است.</p>
<h2 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">نکات مهم برای نگهداری از ساز دف</h2>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">دف همانند بسیاری از سازها نسبت به رطوبت حساس است؛ به خصوص اگر نوع سازتان سنتی باشد و از پوست حیوانات ساخته شده باشد. بهتر است سازتان را در محل&zwnj;هایی که رطوبت زیادی دارند، قرار ندهید.&nbsp;</p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">سازتان بهتر است هارد کیس داشته باشد و پس از استفاده حتما آن را در کیس قرار دهید.</p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-list: Ignore;">از سازتان دربرابر ضربه محافظت کنید. دقت داشته باشید که اگر دهانه ساز آسیب ببیند، باید پوست آن تعویض شود، اما اگر چوب آسیب ببیند به مرور ساز شما غیر قابل استفاده خواهد بود.&nbsp;</span></span></p>
<h2 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">آموزش دف در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب</span></h2>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">نوای شهر آشوب سال&zwnj;هاست که در حوزه آموزش موسیقی فعالیت دارد. دف یکی از سازهایی است که توسط افراد باتجربه و خبره در این آموزشگاه تدریس شده و شما می&zwnj;&zwnj;توانید تجربه خوبی از یادگیری ساز را داشته باشید.</span></p>

آموزش آنلاین و حضوری ساز دف در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب.

آموزش آنلاین و حضوری ساز دف در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب. در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه.

اساتید

خدمات

شهرآشوب