کارگاه ها و ورکشاپ ها

ثبت نام کن

آموزش گیتار

<h2>همه چیز راجع به ساز سنتور</h2>
<p>سنتور، سازی زهی و اصیل ایرانی، با صدایی دلنشین و ظریف، از دیرباز در موسیقی سنتی ایران جایگاهی ویژه داشته است. این ساز کهن، با قدمتی چند هزار ساله، روایت&zwnj;گر نغمه&zwnj;های ایرانی و نمادی از فرهنگ و هنر این سرزمین است. بنابراین در فرهنگ ایران نسبت به آموزش ساز سنتور نگرش خوبی وجود دارد و شرکت در کلاس سنتور از استقبال خوبی برخوردار است.</p>
<p>ریشه&zwnj;های سنتور را می&zwnj;توان در بین&zwnj;النهرین باستان جستجو کرد. این ساز در دوران باستان، با نام&zwnj;های مختلفی مانند کنگره و سنتوری شناخته می&zwnj;شد و در موسیقی اقوام مختلفی از جمله سومریان، بابلی&zwnj;ها، آشوری&zwnj;ها و مصریان باستان رایج بود. در دوران اسلامی، سنتور به عنوان یکی از محبوب&zwnj;ترین سازهای زهی در میان مسلمانان شناخته می&zwnj;شد و نوازندگان سنتور برجسته&zwnj;ای در این دوره ظهور کردند. در دوران صفویه، سنتور جایگاه ویژه&zwnj;ای در موسیقی دربار پیدا کرد و به عنوان یکی از سازهای اصلی در ارکسترهای دربار به کار می&zwnj;رفت. در دوران قاجار، سنتور به موسیقی عامیانه نیز راه پیدا کرد و در تعزیه، قهوه&zwnj;خانه&zwnj;ها و مجالس مختلف رواج یافت. در دوران معاصر، سنتور همچنان جایگاه خود را در موسیقی سنتی ایران حفظ کرده است و نوازندگان سنتور برجسته&zwnj;ای در سراسر ایران فعالیت می&zwnj;کنند.</p>
<h3>ساختار فیزیکی ساز سنتور</h3>
<div>کسانی که سنتور می&zwnj;نوازند و یا آموزش ساز سنتور را بر عهده دارند می&zwnj;دانند که این ساز از دو بخش اصلی تشکیل شده است:</div>
<div><strong>جعبه:</strong> جعبه سنتور از جنس چوب ساخته می&zwnj;شود و وظیفه آن تولید رزونانس صدا است.</div>
<div><strong>صفحه</strong>: صفحه سنتور از جنس چوب ساخته می&zwnj;شود و سیم&zwnj;ها از روی آن عبور می&zwnj;کنند. سیم&zwnj;های سنتور از جنس فلز یا روده حیوان ساخته می&zwnj;شوند. سنتور دارای 72 سیم است که در 4 ردیف 18 تایی به نام خرک چیده شده&zwnj;اند. نوازنده با استفاده از مضراب&zwnj;های مخصوص به نام گلپایه به سیم&zwnj;ها ضربه می&zwnj;زند و صداهای مختلفی از آن استخراج می&zwnj;کند.</div>
<div>&nbsp;</div>
<h2>تکنیک&zwnj;های نواختن ساز سنتور</h2>
<div>اگر در نظر دارید تا دوره آموزش ساز سنتور را بگذرانید، باید بدانید که سنتور را می&zwnj;توان به صورت نشسته یا ایستاده نواخت. نوازنده با انگشتان خود مضراب&zwnj;ها را به سیم&zwnj;ها می&zwnj;زند و صداهای مختلفی از آن استخراج می&zwnj;کنند.</div>
<div>تکنیک&zwnj;های مختلفی برای نواختن این ساز وجود دارد که در کلاس سنتور هم مورد اشاره قرار می&lrm;&zwnj;گیرند؛ از جمله:</div>
<div><strong>ریزش:</strong> نواختن نت&zwnj;ها به صورت متوالی</div>
<div><strong>آرپژ:</strong> نواختن نت&zwnj;های یک آکورد به صورت جداگانه</div>
<div><strong>گلیساندو</strong>: کشیدن انگشتان روی سیم&zwnj;ها برای ایجاد لغزش</div>
<div><strong>مُورِس:</strong> نواختن نت&zwnj;های کوتاه و سریع</div>
<div><strong>ترِمولو:</strong> لرزاندن سریع مضراب&zwnj;ها برای ایجاد لرزش در صدا</div>
<div>یکی از مهمترین اصول آموزش سنتور اطلاع از تکنیک&zwnj;های نواختن این ساز است.</div>
<div>&nbsp;</div>
<h2>نقش ساز سنتور در موسیقی ایرانی</h2>
<p>سنتور در انواع مختلف موسیقی ایرانی، از جمله موسیقی سنتی، فولکلور، کلاسیک و حتی پاپ، به کار می&zwnj;رود.&nbsp;این ساز نقش مهمی در ایجاد ملودی و هارمونی در موسیقی دارد و به نوازندگان دیگر کمک می&zwnj;کند تا بهتر بنوازند.&nbsp;سنتور در بسیاری از مقام&zwnj;های موسیقی سنتی ایران به کار می&zwnj;رود و نوازندگان سنتور باید با این مقام&zwnj;ها آشنا باشند. شاید بتوان گفت که یکی از نکات مهم که در کلاس ساز سنتور به هنرجو آموزش داده می&zwnj;شود، آموزش این مقام&zwnj;ها هستند.&nbsp;</p>
<p>در طول تاریخ، نوازندگان سنتور برجسته&zwnj;ای در ایران ظهور کرده&zwnj;اند و برخی از آنها در عرصه آموزش ساز سنتور هم فعال بوده&zwnj;اند؛ از جمله نوازندگان مشهور سنتور می&zwnj;توان به حسین ملک، منصور صارمی، جلیل شهناز، فرامرز پایور و علیزاده چنگیزی اشاره کرد.</p>
<h2>آموزش ساز سنتور</h2>
<div>در مسیر یادگیری ساز سنتور مراحلی وجود دارد که باید به طور گام به گام طی کنید تا به تسلط بر این ساز اصیل ایرانی دست پیدا کنید؛ پیش از اشاره به این مراحل باید گفت که آموزش این ساز به دو صورت زیر است:</div>
<div><strong>آموزش ساز سنتور حضوری</strong></div>
<div><strong>آموزش ساز سنتور آنلاین</strong></div>
<div>بسته به شرایط هنرجو بایستی در یکی از این کلاس&zwnj;ها شرکت کرده تا هدف یادگیری به خوبی محقق شود. در ادامه به مراحل آموزش این ساز اشاره می&zwnj;شود.</div>
<p>&nbsp;</p>
<h3>انتخاب آموزشگاه موسیقی معتبر و با سابقه</h3>
<p>اولین قدم برای یادگیری ساز سنتور، انتخاب یک موسسه آموزشی با سابقه و معتبر است. آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب یک آموزشگاه معتبر در زمینه آموزش انواع ساز است. شهر آشوب چندین سال است که هنر موسیقی را در قالب&zwnj;های مختلف زیر نظر اساتید حرفه&zwnj;ای به هنرجویان آموزش می&zwnj;دهد. اگر به یادگیری سنتور علاقه دارید و دوست دارید نواختن این ساز سنتی خوش صدا را آموزش ببینید، پیشنهاد می&zwnj;کنیم در کلاس آموزش سنتور شهر آشوب شرکت کنید.</p>
<h3>تهیه ساز</h3>
<p>پس از انتخاب آموزشگاه، باید اقدام به تهیه یک سنتور مناسب کنید. سنتورهای مختلفی در بازار وجود دارند، از سنتورهای ارزان&zwnj;قیمت گرفته تا سنتورهای حرفه&zwnj;ای و گران&zwnj;قیمت. با توجه به بودجه و سطح خود، سنتوری را انتخاب کنید که کیفیت مطلوبی داشته باشد و برای یادگیری مناسب باشد. برای دریافت مشاوره و یک انتخاب هوشمندانه می&zwnj;توانید از فروشگاه نوای شهر آشوب راهنمایی بگیرید.</p>
<h3>یادگیری مبانی</h3>
<p>در ابتدای آموزش ساز سنتور، باید با مبانی اولیه این ساز آشنا شوید. این مبانی شامل شناخت اجزای سنتور، نحوه کوک کردن، نحوه قرار گرفتن دست&zwnj;ها روی سنتور و مضراب&zwnj;گیری است.</p>
<h3>تمرین گام&zwnj;ها و آوازها</h3>
<p>پس از یادگیری مبانی، باید تمرین گام&zwnj;ها و آوازهای مختلف را شروع کنید. گام&zwnj;ها و آوازها پایه و اساس موسیقی سنتی ایرانی هستند و تسلط بر آنها برای نوازندگی سنتور ضروری است.</p>
<h3>یادگیری قطعات ساده</h3>
<p>پس از تمرین گام&zwnj;ها و آوازها، می&zwnj;توانید شروع به یادگیری قطعات ساده کنید. در ابتدا قطعاتی را انتخاب کنید که ساده باشند و برای شما چالش&zwnj;برانگیز نباشند.</p>
<h3>تمرین مداوم</h3>
<p>مهم&zwnj;ترین کلید یادگیری هر سازی، تمرین مداوم و منظم است. سعی کنید هر روز، حتی برای مدت زمان کوتاه، به تمرین سنتور بپردازید.</p>
<h3>صبر و حوصله</h3>
<p>یادگیری سنتور به صبر و حوصله نیاز دارد. انتظار نداشته باشید که بتوانید در کوتاه&zwnj;مدت به تسلط کامل بر این ساز برسید. با تمرین مستمر و منظم، به تدریج مهارت خود را در نواختن سنتور ارتقا خواهید داد.</p>
<h3>گوش دادن به موسیقی</h3>
<p>به موسیقی سنتی ایرانی، به خصوص به نوازندگی سنتور نوازندگان مشهور، گوش فرا دهید. این کار به شما در درک بهتر ریتم و تکنیک&zwnj;های نواختن سنتور کمک می&zwnj;کند.</p>
<h3>شرکت در کلاس&zwnj;های گروهی</h3>
<p>اگر می&zwnj;خواهید از آموزش ساز سنتور تجربه&zwnj;ای شیرین داشته باشید، شرکت در کلاس&zwnj;های گروهی این ساز می&zwnj;تواند تجربه یادگیری لذت&zwnj;بخش&zwnj;تر و پربارتری را برای شما رقم بزند. در این کلاس&zwnj;ها می&zwnj;توانید با دیگر هنرجویان تعامل داشته باشید و از تجربیات یکدیگر بیاموزید.</p>

سنتور، سازی زهی و اصیل ایرانی، با صدایی دلنشین و ظریف، از دیرباز در موسیقی سنتی ایران جایگاهی ویژه داشته است. شما می توانید این ساز را به صورت آنلاین و حضوری در آموزشگاه نوای شهر آشوب آموزش ببینید.

سنتور را در شهر آشوب زیر نظر استادان حرفه ای و با تجربه آموزش ببینید.

با ساز سنتور کامل آشنا شوید

آموزش سنتور

سنتور

کیارش داوودی

<p>آواز کلاسیک به مفهومی شامل اپرا می شود. اپرا یک از فرم های مهم موسیقی آوازی غرب است که اجرایی نمایشی (همراه با طراحی صحنه و لباس) دارد و در آ&laquo; مجموعه ای متشکل از تک خوان ها(سولیست)، گروه کر و یک ارکستر به ایفای نقش می پردازند. اپرا اثری طولانی است و مانند نمایشنامه از پند پرده یا پندین صحنه تشکیل می شود. جازبه ی اصلی این نوع موسیقی به دلیل وجود تک خوانی هایی به نام ((آریا)) است که کشمکش های احساسی را بیان می کنند. تک خوان های اپرا علاوه بر آریا، به صورت چند نفری نیز به اجرای قطات آوازی می پردازند.در اپرای مدرن، نقش ازکستر و صحنه پردازی تا حدودی کم رنگ تر شده است و قطعات برای تک خوان ها (سولیست) به همراهی یک پیانو، یک گیتار یا سازهایی این گونه نوشته می شود. حتی در اپرای مدرن قطعاتی برای آواز تک خوان بدون همراهی ساز و یا شاید به همراهی سازهای الکترونیک نیز نوشته شود.</p>
<p>آواز کلاسیک پیشینه ای به اندازه ی کل تاریخ موسیقی غربی دارد و یک از جذاب ترین و جدی ترین روش های یادگیری موسیقی است. &nbsp;هر هنرجو و موسیقی دانی که علاقه به آواز کلاسیک داشته باشد می تواند از این دوره استفاده کند.بهتر است در کنار این دوره، کلاس های سلفژ گذرانده شود. &nbsp; &nbsp;</p>
<p>&nbsp;</p>

آواز و صداسازی کلاسیک

<p>&nbsp;با این حال هنرمندان این سبک در سبک های راک، هیپ هاپ، دنس، ریتم اند بلوز، R &amp;B و کانتری هم می توانند فعالیت داشته باشند و این باعث می شود که تبدیل به سبکی انعطاف پذیر شود. عبارت ((موسیقی پاپ)) همچنین می تواند به یک زیر سبک (خاص) درون پاپ اشاره داشته باشد مانند سافت راک و پاپ/راک.پاپ معمولا موسیقی ای تعریف می شود که به شکل تجاری تهیه می شود یا هدف تولید آن سود مالی است. بنا به تعریف سایمون فریت، منتقد موسیقی و جامعه شناس متخصص موسیقی مردم پسند، موسیقی پاپ بیشتر به عنوان یک صنعت شناخته می شود نه هنر. البته این موسیقی را می توان در حیطه بازار، ایدئولوژی، تولید و زیبایی شناسی هم معنا کرد. درواقع، پاپ طوری طراحی شده که برای همه جالب باشد و از هیچ جای خاصی نیامده و قرار هم نیست سلیقه خاصی را اعمال کند.</p>
<p>فراگیری آواز پاپ مختص افرادی است که علاقه مندند آوازهای خواننده های مورد علاقه ی خود را بیاموزند و آن ها را اجرا کنند و هم چنین با تیوری موسیقی نیز آَشنا شوند. هر هنرجو و موسیقی دانی که علاقه به آواز پاپ داشته باشد می تواند از این دوره استفاده کند. بهتر است در کنار این دوره، کلاس های سلفژ گذرانده شود. &nbsp; &nbsp;</p>

آواز و صداسازی پاپ

نغمه حسینی

<h3>ساختمان ساز کوزه</h3>
<p>ساز کوزه از سفال یا سرامیک ساخته می&zwnj;شود و کاملا مانند آلت کوزه است، که تشکیل شده است از دهانه&zwnj;ی اصلی یا قسمت باریک بالایی آن که باز است و گاهی یک یا دو یا سه دهانه&zwnj;ی اضافی بر روی پهنای تحتانی آن برای تغییر نوع صدا، بم یا زیر کردن صدا و تغییر ارتعاش صدا آن&zwnj;ها را ایجاد می&zwnj;کنند."</p>
<h3>نوازندگی و اجرا ساز کوزه</h3>
<p>این ساز با شکل&zwnj;ها و شیوه&zwnj;های نواختن گوناگون در استان&zwnj;های هرمزگان، کرمان و سیستان و بلوچستان دیده می&zwnj;شود.امروزه کوزه&zwnj;های هرمزگان و سیستان بیشتر مورد استفاده قرار می&zwnj;گیرند. کوزه را هنگام نشستن روی زمین می&zwnj;نوازند.</p>
<h3>تاریخچه ساز کوزه</h3>
<p>در هرمزگان کوزه را با نام جله می&zwnj;شناسند و نحوه نواختن آن با کوزه سیستان متفاوت است. کوزه سیستانی دارای روش ساخت، پخت و همچنین خاک متفاوتی است و معمولاً آن را در کنار سینی گذاشته و می&zwnj;نوازند. بر خلاف تصور، کوزه با وجود سادگی ساختمان دارای صدادهی و توانایی&zwnj;های بسیار بالایی در اجرای قطعات و ریتم&zwnj;های مختلف است که مورد توجه قرار نگرفته&zwnj; است و اکثر نوازندگان و آهنگسازان &nbsp;به صورت افکتیو از آن استفاده می&zwnj;کنند یا آن را به عنوان&zwnj;سازی مستقل نمی&zwnj;شناسند. ساز کوزه افزون بر این که خاستگاه ایرانی دارد ، دارای صدادهی بسیار نزدیکی با طبلا است و در سازبندی موسیقی ایرانی دارای رنگ جدید و خوبی نیز هست.</p>

آموزش ساز کوزه به صورت آنلاین و حضوری در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب.

ساز کوزه چیست و چگونه باید آن را نواخت ؟

آموزش ساز کوزه

ساز کوزه

<h3>ساختمان هنگ درام</h3>
<p>ساز هنگ از دو قسمت کاملاً جداگانه فلزی ساخته شده. قوس بالایی و پایینی. قوسِ بالایی که نت&zwnj;ها بر روی این قوس چیده شده و به آن &laquo;طرفِ دینگ&raquo; (Ding Side) گفته می&zwnj;شود. طرف دیگر قوس زیرین می&zwnj;باشد که دارای یک سوراخ بزرگ در مرکز آن است، این قسمت را گو (Gu Side) می&zwnj;نامند. نت اصلی ساز هنگ درام یا &laquo;دینگ&raquo;، پایین&zwnj;ترین نت از نظر اکتاو صدایی یا به عبارتی بم&zwnj;ترین صدا را تولید می&zwnj;کند؛ که معمولاً ارتباطی با ساختار گام یا همان Scale (ساختار نت&zwnj;ها) ندارد و دیده شده&zwnj; است که با مجموعه نت&zwnj;های ثابت برای دو ساز مختلف، دینگ با نت متفاوتی ساخته می&zwnj;شود. در روش نوشتاری نت&zwnj;ها، نت دینگ با یک علامت از باقی نت&zwnj;ها جدا می&zwnj;شود. مثلاً D / A C D E F G A این مثال نشان می&zwnj;دهد که، نت اصلی یا همان دینگ شامل نت D یا در فارسی &laquo;ر&raquo; RE می&zwnj;باشد.</p>
<h3><br>نوازندگی و اجرا هنگ درام</h3>
<p>برای نواختن این ساز می نشینند و آن را روی دو پا می&zwnj;گذارند و با انگشت&zwnj;های دست بر روی صفحه&zwnj;ی ساز ضربه می&zwnj;زنند.</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>تاریخچه هنگ درام</h3>
<p>گفته می&zwnj;شود قبل از ابداع ساز هنگ درام، سازهای دیگری به نام SteelPan با بدنه کاملاً فلزی و ساختار ابتدایی حدود ۱۷۰۰ میلادی در آفریقا و آمریکای جنوبی و بعد از آن از گالن&zwnj;های فلزی (گالن&zwnj;هایی با ظرفیت ۵۵ گالن) خالی ساخته شده که در جشن&zwnj;ها و مراسم طرفداران پر و پا قرصی داشته&zwnj;است و به نوازندگان آن &rdquo; پن ایست &rdquo; (Panists) گفته می&zwnj;شود.</p>

آموزش ساز هنگدرام در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب به صورت آنلاین و حضوری در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه.

آموزش ساز هنگ درام آنلاین و حضوری در نوای شهر آشوب

آموزش هنگ درام

هنگ درام

<h3>ساختمان کاخون&nbsp;</h3>
<p>کاخن جعبه&zwnj;ای چوبی به شکل مکعب مستطیل ایستاده&zwnj; است که چهار طرف آن با تخته&zwnj;های چوبی به ضخامت (۱٫۳ تا ۱٫۹ سانتی&zwnj;متر) و سطح اصلی آن که تاپا (tapa) نام دارد با تخته سه&zwnj;لا ساخته شده&zwnj;است. در قسمت پشت کاخن (و گاهی اوقات در سمت چپ یا راست آن) حفره صدا(sound hole) قرار دارد. کاخن در اصل فقط جعبه&zwnj;ای چوبی بود اما در حال حاضر امکانات بیشتری بر روی آن قرار گرفته&zwnj; است. پایه&zwnj;های لاستیکی یا پلاستیکی و انواع فنرها و اِسنرها(snares) که برای ایجاد صدایی زنگدار در داخل و پشت تاپا نصب می&zwnj;شود.</p>
<h3>نوازندگی و اجرا کاخون&nbsp;</h3>
<p>نوازنده کاخن بر روی آن می&zwnj;نشیند و با ضربات کف دست و انگشتان که بر روی صفحه جلویی (تاپا) و صفحات کنار و بالای ساز می&zwnj;کوبد، صدا تولید می&zwnj;کند.</p>
<h3>تاریخچه کاخون&nbsp;</h3>
<p>کاخن که به زبان اسپانیایی به معنای جعبه است، قدمت زیادی ندارد و تاریخچه پیدایش آن کم است. در ابتدا کولی&zwnj;های اسپانیایی به همراه رقص و آواز و عضو جدا نشدنی موسیقی فلامنکو یعنی گیتار، بر روی جعبه&zwnj;های میوه ریتم اجرا می&zwnj;کردند که به مرور زمان حالت ساز گونه به خود گرفت و به کاخن امروزی تبدیل شد. کاخن از اواخر قرن هجدهم میلادی، توسط آفرو_پرویی&zwnj;ها (آفریقایی تبارهای پرو) مورد استفاده قرار می&zwnj;گرفت. بردگان غرب و مرکز آفریقا که به آمریکا آورده شدند، اصیل&zwnj;ترین وارثان کاخن هستند. در حال حاضر این ساز در سراسر قاره آمریکا، فیلیپین و اسپانیا رایج است. کاخن در دوران برده&zwnj;داری در کشور پرو توسعه یافت و تا سال ۱۸۵۰ به اوج محبوبیت رسید. در سال&zwnj;های پایانی قرن ۱۹ میلادی نوازندگان کاخن، تغییراتی در ساختار و صدادهی این ساز به وجود آوردند. پس از دوران برده داری کاخن در بین دیگر ساکنین آمریکای لاتین از جمله سفیدپوستان (نسل&zwnj;های بعدی استعمارگران اروپایی) نیز رواج پیدا کرد.</p>

آموزش ساز کاخن در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب با اساتید حرفه ای و با تجربه.

نکات مهمی که باید راجع به ساز کاخن بدانید

آموزش کاخن

کاخن

آیدین شفایی

<h2 dir="rtl">معرفی سازدهنی:</h2>
<p dir="rtl">اکثر ما در دوران کودکی اسباب بازی بنام سازدهنی را داشته&zwnj;ایم. سازدهنی جزو سازهای بادی است. تولید صوت در سازدهنی در اثر برخورد جریان هوا با زبانه&zwnj;های داخلی ساز رخ می&zwnj;دهد. سازدهنی انواع متنوعی دارد که بر اساس قابلیت&zwnj;های مختلف می&zwnj;توان از آن در سبک&zwnj;های متنوع موسیقی استفاده کرد.</p>
<h3 dir="rtl">انواع سازدهنی:</h3>
<p>سازدهنی ترمولوو اکتاو: سبک&zwnj;های Folk و Pop<br>سازدهنی دیاتونیک: سبک&zwnj;های Blues, Country, Rock, Irish, Folk و Pop<br>سازدهنی کروماتیک: سبک&zwnj;های Classical, Jazz, Irish و Pop<br>سازدهنی بیس و کورد: سبک&zwnj;های Classical و Pop البته بیشتر به صورت گروه نوازی</p>
<h2>تاریخچه سازدهنی:</h2>
<p dir="rtl">سازدهنی اولین بار حدود هزار سال پیش توسط چینی&zwnj;ها اختراع شد. این ساز در ابتدا از نی بامبو شکل گرفت و دچار محبوبیت زیادی در بین افراد شد. محبوبیت سازدهنی در مدت زمان کوتاهی مرزها را رد کرد و به سرعت وارد آسیا، اروپا و حتی آمریکا شد. اروپایی&zwnj;ها توانستند با تغییراتی که در سازدهنی انجام دادند، ساز جدیدی بنام هاله اختراع کنند. در سال 1857 ساعت ساز اهل تروسینگن توانست تولید این ساز را به انبوه برساند. و آن را تبدیل به یک تجارت بزرگ کند.</p>
<h2>طراحی و ساخت سازدهنی:</h2>
<ul>
<li dir="rtl">شانه&nbsp;</li>
<li dir="rtl">نی</li>
<li dir="rtl">صفحه پوششی</li>
<li dir="rtl">صفحات نی</li>
<li dir="rtl">دهن گیر</li>
<li dir="rtl">نوار لغزنده</li>
</ul>
<h2>سازدهنی مناسب چه کسانی است:</h2>
<p>تمامی افراد در سنین مختلف می&zwnj;توانند سازدهنی را آموزش ببینند و از آن استفاده کنند.</p>
<h2>یادگیری سازدهنی در شهر آشوب:</h2>
<p>شما می&zwnj;توانید<strong> <a href="../../../educations?search=%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D8%AF%D9%87%D9%86%DB%8C" target="_blank" rel="noopener">آموزش سازدهنی</a></strong> را با تکنیک درست و اصولی از بیس توسط مربیان حرفه&zwnj;ای در شهر آشوب آموزش ببینید.</p>

آموزش ساز دهنی در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آَشوب تهران. در کنار اسانید ماهر و با تجربه به صورت حضوری و آنلاین.

همه چیز راجع به آموزش ساز دهنی که باید بدانید

آموزش سازدهنی

سازدهنی

آرمان محمدی

<h3>ساختمان نی</h3>
<p>نی، لوله&zwnj;ای است در طول&zwnj;ها و قطرهای مختلف که جنس آن غالبا از نی نیزار است. برای ساختن نی، قسمت مناسبی از نی نیزار را که هفت بند و شش گره داشته&zwnj;باشد جدا می&zwnj;کنند. قطر نی معمولا از بالا به پایین کمی کاهش می یابد. روی نی معمولا چهار سوراخ در جلو و یک سوراخ در پشت آن ایجاد می&zwnj;کنند. نی در برخی نواحی مانند مازندران، بختیاری و ... پنج سوراخ و در کردستان پنج تا شش سوراخ در جلو دارد. نی مورد استفاده در موسیقی دستگاهی ایران پنج سوراخ در جلو و یک سوراخ در پشت بدنه دارد. دور دهانه&zwnj;ی بالایی نی (قسمتی که در آن می&zwnj;دمند) را از سمت بیرون کمی می تراشند تا لبه&zwnj;ی لوله تیزتر و تولید صدا در آن آسان&zwnj;تر شود.</p>
<h3><br>نوازندگی و اجرا نی</h3>
<p>نوازنده، نی را عمودی در دست می گیرد و دهانه ی آن را بین دو دندان جلو و یا بین دو لب ها قرار می دهد و در آن می دمد. بخش زیادی از هوای دمیده شده، از سوراخ های باز نی خارج می شود و نوازنده با انگشت های هر دو دست، سوراخ ها را باز و بسته می&zwnj;کند. ممکن است نوازنده هنگام نواختن، دست راست را بالای دست چپ قرار دهد و برعکس. ساز نی به دلیل گستره&zwnj;ی صدایی خود در کلید سل نوشته می&zwnj;شود. ساز نی قابل کوک نبوده و نوازنده در همنوازی&zwnj;ها و تکنوازی&zwnj;ها از انواع مختلف نی استفاده می&zwnj;کند. از استادان می&zwnj;توان نایب اسدالله، حسین یاوری اصفهانی، حسن کسایی، حسین عمومی، جمشید عندلیبی، سید محمد موسوی، حسن ناهید، محمد علی کیانی نژاد و عبدالنقی افشارنیا را نام برد.</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>تاریخچه نی</h3>
<p>نی، یکی از کهن&zwnj;ترین سازهای جهان می&zwnj;باشد که در هر فرهنگ و نزد ملل مختلف از جنس&zwnj;های مختلف مثل چوب، نی، خیزران و فلزاتی مانند روی، آهن، مس، برنج و غیره و در ابعاد و اندازه های (بلندی-کوتاهی) مختلف ساخته شده است و به عنوان ساز تنهایی، ساز چوپانی و غیره نامیده می شود. ساخت نی ملهم از نای (حنجره) انسان است و به همین دلیل نزدیک&zwnj;ترین صوت را از نظر تن و حالات به صدای انسان دارد. فارابی اشرف آلات موسیقی را حلق انسان می&zwnj;داند و دوم از نای (نی) نام می&zwnj;برد.&nbsp;</p>

آموزش ساز نی در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب در محیطی حرفه ای با اساتید با تجربه.

با ساز نی و نحوه ی نواختن آن آشنا شوید

آموزش نی

نی

زمان خیری

<p><span data-sheets-value="{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:&quot;گیتار یک ساز زهی ضحمه&zwnj;ای است. از ساز گیتار می&zwnj;توان برای تک نوازی، هم&zwnj;نوازی٬ گروه&zwnj;نواری و نواندگی ارکستر بهره جست. هم&zwnj;چنین گیتار می&zwnj;تواند در انواع موسیقی مانند کلاسیک٬ پاپ٬ فلامنکو٬ جز٬ راک و بلوز نقش به سزایی داشته باشد.&quot;}" data-sheets-userformat="{&quot;2&quot;:25597,&quot;3&quot;:{&quot;1&quot;:0},&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;6&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;7&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;8&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;9&quot;:2,&quot;10&quot;:0,&quot;11&quot;:4,&quot;12&quot;:3,&quot;16&quot;:14,&quot;17&quot;:1}">گیتار یک ساز زهی ضحمه&zwnj;ای است. از ساز گیتار می&zwnj;توان برای تک نوازی، هم&zwnj;نوازی، گروه&zwnj;نواری و نوازندگی ارکستر بهره جست. هم&zwnj;چنین گیتار می&zwnj;تواند در انواع موسیقی مانند کلاسیک، پاپ، فلامنکو، جز، راک و بلوز نقش به سزایی داشته باشد.</span></p>
<h3>ساختمان گیتار&nbsp;</h3>
<p>گیتار کلاسیک امروزی از شش تار و بدنه تو خالی چوبی (تخته آوای سرو) ساخته می&zwnj;گردد. صفحه صدای این نوع گیتار معمولاً از چوب cedar یا spruce ساخته می&zwnj;شود که نوع cedar آن با صدای ظریف&zwnj;تر ، گرم&zwnj;تری می&zwnj;باشد اما بلندی صدای کم&zwnj;تری دارد. چوب پشت و بغل&zwnj;های گیتار که باید با چوب نسبتاً سخت&zwnj;تری ساخته شود تا استحکام زیادی داشته باشد که عموماً از چوب rosewood یا چوب&zwnj;های دیگر که به استحکام بالایی داشته باشد استفاده می&zwnj;شود. صفحه انگشت&zwnj;گذاری نیز معمولاً از چوب ماهون یا rosewood استفاده می&zwnj;شود.</p>
<p><strong>بخش&zwnj;های بنیادی گیتار بدین شرح است:</strong><br>headstock: سردسته<br>nut: خرک<br>Machine heads: گوشی<br>Frets: پرده<br>Neck: گردن<br>Heel: پاشنه<br>Body: بدنه<br>Bridge: پل<br>Bottom deck: عرشه پایین<br>Sound board: تخته آوا (بدنه)<br>Body sides: پهلوی بدنه<br>Sound hole, with rosette inlay: دایره خروج صدا و رزیت<br>Strings: تارها<br>Saddle or Bridge nut: زین<br>Fretboard: تخته پرده</p>
<h3>نوازندگی گیتار</h3>
<p>بر روی دسته&zwnj;ی ساز، فرت&zwnj;های مختلف کشیده شده&zwnj;اند که محل قرارگیری انگشت&zwnj;ها را مشخص می&zwnj;کنند. گیتار معمولا شش سیم دارد. نوازنده، ساز را افقی روی پای خود می&zwnj;گذارد و با ضخمه زدن روی سیم&zwnj;ها با دست راست، صدای آن طنین&zwnj;انداز می&zwnj;شود. هم&zwnj;چنان که انگشتان دست چپ بر روی دسته&zwnj;ی ساز حرکت می&zwnj;کنند، نت&zwnj;های مختلف ایجاد می&zwnj;شود. صدای ساز گیتار یا به شکل آکوستیک از حفره&zwnj;ای که وسط ساز کنده شده است بیرون می&zwnj;آید و یا با آمپلی&zwnj;فایر و دیگر وسایل الکترونیکی تقویت می&zwnj;شود. &nbsp;از قطعات مشهور گیتار می&zwnj;توان به کنسرتو برای گیتار و ارکستر به نام آرانخوئز، اثر یوآخین رودریگو اشاره کرد. از مشهورترین و متبحرترین نوازندگان گیتار نیز می&zwnj;توان از پاکو دلوسیا نام برد.</p>
<h3>تاریخچه گیتار</h3>
<p>داستان&zwnj;های متفاوتی در مورد تاریخچه وجود گیتار وجود دارد؛ دسته&zwnj;ای بر این عقیده&zwnj;اند که گیتار از ایران سرچشمه گرفته&zwnj; است و عده&zwnj;ای نیز بر این نظرند که آن از سیتارای یونانی_آشوری که به وسیله رومی&zwnj;ها به اسپانیا آورده شده گرفته شده&zwnj; است. گیتار نتیجه تحول لوت در اروپا است. لوت نیز خود تحول یافته عود و بربط است. در زمان حکومت اسلام در اسپانیا، این ساز توسط زریاب دارابگردی و چند تن از شاگردانش به اندلس برده شد. در آن زمان به گیتار، کیتارا یا قیتارا می&zwnj;گفتند و نام کنونی آن برگرفته از همین نام است. در واقع وجود پسوند تار در نام گیتار می&zwnj;تواند موید این باشد که گیتار سازی ایرانی است. زریاب در ابتدا در اسپانیا شروع به آموزش گیتار کرد و مدرسه موسیقی خود را در زمان عباسیان در آندلس (بخشی از اسپانیا و پرتغال امروزی) بنا کرد.</p>
<p>جد بزرگ تمام سازهایی که ما به عنوان کوردوفون از آن&zwnj;ها یاد کردیم یک کمان موسیقی است که تنها یک سیم ساده به دو سر آن متصل بوده&zwnj; است که با کشیدن و رها کردن سیم صدایی در کمان ایجاد می&zwnj;شده و این صدا به وسیله یک تقویت&zwnj;کننده صوت که به آن متصل بوده تقویت می&zwnj;شد. ازآنجاکه این سیم تنها یک صدای ساده ایجاد می&zwnj;کرده برای داشتن چندین صدا ابتدا یک سیم دیگر و سپس چندین سیم به اندازه&zwnj;های کوتاه&zwnj;تر به کمان بسته شده و از این طریق چندین صدا تولید گردیده&zwnj; است. ازدیاد این سیم&zwnj;ها و افزوده شدن یک جعبه تشدید صوت منجر به اختراع چنگ کمانی گردید. سپس&zwnj; سازی متشکل از مجموعه&zwnj;ای از سیم&zwnj;ها به نام لیر ظهور کرد که در آن سیم&zwnj;هایی به طول مساوی کار گذاشته شده بود. یونانی&zwnj;ها دو نوع لیر داشتند، یکی به نام لیرا و دیگری به نام کیتارا؛ کیتارا به وسیله رومی&zwnj;ها تغییرشکل یافت؛ نام گیتار نیز از همین کلمه گرفته شده&zwnj;است. بعدها رومی&zwnj;ها برای نخستین بار سازهایی چون سیتارا، پاندورا و فیدیکولا را نواختند و از این راه آلات کوردوفون در تمام اروپا رواج یافت؛ در واقع نخستین گیتارهای واقعی در آغاز دوره رنسانس به ظهور رسید؛ این گیتارها به دلیل داشتن بدنه&zwnj;ای باریک و شکلی مدور متمایز بودند. به تدریج در صده&zwnj;های چهارده و پانزده پسوندهای موریسکا و لاتینا حذف شد و در سراسر اروپا آلات موسیقی خانواده گیتار با اسم&zwnj;هایی از قبیل: گیتارا، گیترنه، گیترن (سازی سیمی مفتولی و منسوخ شده) شبیه به گیتار که به زبان فرانسوی گیترنه و به زبان اسپانیایی گیتارا گفته می&zwnj;شد و شیتارا معین شدند. در همان زمان گروه زیادی از سازهای خانواده کوردوفون، با اسم&zwnj;هایی از قبیل: ویهوئلا در اسپانیا و ویولا در ایتالیا خوانده می&zwnj;شدند، که بعضی از این سازها با آرشه، بعضی با مضراب و بعضی دیگر هم با انگشت نواخته می&zwnj;شدند. بعدها از ویهوئلای انگشتی نوعی گیتار به وجود می&zwnj;آید. درطی قرن&zwnj;های چهارده و پانزده در شکل گیتار و ویهوئلای انگشتی تغییرات قابل توجه&zwnj;ای به وجود می&zwnj;آید، به آرامی در پهلوهای آن&zwnj;ها فرورفتگی ایجاد می&zwnj;شود و در قرن شانزده هر دو ساز آشکارا شبیه گیتار می&zwnj;شوند. در قرن شانزده این دو ساز در اسپانیا بسیار رایج بودند و نوازندگی با انگشت به حدی عمومیت پیدا کرد که پسوند انگشت در این کشور به کلی از اسم این سازها حذف شد.</p>

آموزش ساز گیتار در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه.

همه چیز راجع به ساز گیتار

گیتار

مجید احمدی

<h3>ساختمان تنبور</h3>
<p>تنبور دارای کاسه&zwnj;ی طنینی یک پارچه یا ترکه&zwnj;ای به شکل تقریبا نیمه&zwnj;گلابی است و روی دهانه&zwnj;ی کاسه&zwnj;ی آن صفحه&zwnj;ی پوبی قرار می&zwnj;گیرد. کاسه&zwnj;ی طنینی با رابطی به نام گلویی به دسته ای تقریبا طویل متصل است که دستان ها روی آن بسته می&zwnj;شوند. تنبور در اصل دو وتر دارد اما از چند دهه&zwnj;ی گذشته آن را معمولا با سه وتر می&zwnj;نوازند. به همین دلیل تنبورهای قدیمی دو وتر و دو گوشی و تنبورهای جدید سه وتر و سه گوشی دارند. سیم گیر، خرک، شیطانک از دیگر اجزای ساختمانی تنبور محسوب می&zwnj;شوند.</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>نوازندگی و اجرا تنبور</h3>
<p>مهم ترین مورد استفاده&zwnj;ی تنبور، همراهی ذکرها و مقام های مذهبی در مجالس ذکر سلسله ی یارسان است. از تنبور در موقعیت های دیگری چون زیارتگاه ی یارسان، مجالس سوگواری، مجالس انس و گاه مجالس شادمانی نیز استفاده می&zwnj;شود. امروزه گروه&zwnj;هایی متشکل از چند تنبور تشکیل شده&zwnj;اند و از این ساز در ترکیب با بعضی سازهای ایرانی استفاده می&zwnj;کنند. به دلیل گستره&zwnj;ی صدایی تنبور، آن را در کلید سل می نویسند. تنبور را افقی روی زانوی پای چپ قرار می&zwnj;دهند، انگشت&zwnj;گذاری با دست چپ و مضراب نوازی با دست راست اتفاق می&zwnj;افتد. تنبور را با چهار انگشت دست راست و بدون استفاده از مضراب مصنوعی می&zwnj;نوازند و تکنیک&zwnj;های دست چپ آن شبیه دیگر سازهای زهی دسته دار مانند تار و سه تار است و مضراب&zwnj;های اصلی آن عبارتند از انواع مضراب راست، چپ و شُر و مضراب ریز و دوتک است. از جمله نوازندگان سرشناس خراسانی می&zwnj;توان از نظرمحمد سلیمانی، قربان سلیمانی، محمد یگانه، غلامحسین سمندری، عبدالله سروراحمدی، غلامعلی پورعطایی، عثمان محمدپرست و رمضان سلمانی بردری نام برد.</p>
<h3><br>تاریخچه تنبور</h3>
<p>اوج شکوه و عظمت تنبور در قرن پنجم هجری یعنی حضور در سپاه معروف و متشکل از نهصده شاه&zwnj;خوشین بوده و از آن زمان تاکنون در جای&zwnj;جای ایران، تنبور را ساز شاه&zwnj;خوشینی نیز نامیده&zwnj;اند. از یافته&zwnj;های باستان&zwnj;شناسان می&zwnj;توان ادعا کرد که این ساز قدمتی ۶۰۰۰ ساله دارد و از اسناد مهم تاریخی مجسمه&zwnj;ای است در حوالی مقبره دانیال نبی واقع در شوش. شاید نتوان دقیقاً زمان اختراع این ساز را معین نمود، اما می&zwnj;توان گفت ساخت تنبور از قرن&zwnj;ها پیش از ظهور اسلام رواج داشته&zwnj; است.تنبور کهن&zwnj;ترین ساز زهی زخمه&zwnj;ای است، به این معنا که اولین سازی می&zwnj;باشد که دسته&zwnj;ای بلند به همراه کاسه و وتر داشته&zwnj; است. در کتب و رسالات زیادی در این مورد سخن گفته&zwnj;اند. کتاب دیکشنری گراو که در زمینه سازشناسی است، قدمت این ساز را پنج تا شش هزار سال دانسته و مجسمه&zwnj;های سنگی در موزه&zwnj;ها و آثار باستانی به جای مانده در شوش و تپه&zwnj;های بنی یونس در حوالی شهر موصل قدمت این ساز را ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد نشان می&zwnj;دهد. در کارنامه اردشیر بابکان یکی از متون پهلوی آمده که روزی اردشیر در ستورگاه نشسته بود و تنبور می&zwnj;زد و می&zwnj;سرود. در روایت&zwnj;های افسانه&zwnj;ای آمده که رستم در خوان چهارم تنبور می&zwnj;نواخته و مقام ته رز را به وی و مقام باریه را به باربد موسیقیدان دربار ساسانیان نسبت می&zwnj;دهند. فارابی که در موسیقی الکبیر به&zwnj;طور گسترده در مورد تنبور و انواع آن و فواصل و کوک&zwnj;های آن توضیحات مفصل داده&zwnj;اند. ابن سینا، عبدالقادر مراغه ای و صفی الدین ارموی نیز از این جمله&zwnj;اند. در آثار شاعران بزرگ فارسی&zwnj; زبان از جمله شیخ جنید بغدادی، فردوسی، مولوی، منوچهری دامغانی، نظامی گنجوی، موسوی، حافظ، وحید قزوینی، بیدل دهلوی و وفا کرمانشاهی به کرات از تنبور سخن به میان آمده&zwnj; است.</p>

آموزش ساز تنبور در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب در کنار اساتید ماهر و با تجربه.

نکات مهم آموزش ساز تنبور که باید بدانید

آموزش تنبور

تنبور

فرشید حقیقی

<h2 dir="rtl">معرفی ساز تنبک</h2>
<p dir="rtl">تنبک، یکی از سازهای اصیل کوبه&zwnj;ای ایرانی است که در ارکستر ایرانی نقش بسیار مهمی دارد. این ساز طرفداران زیادی در سنین مختلف دارد. ساز تنبک تنها ساز کوبه&zwnj;ای بوده که برای نواختن آن از هر 10 انگشت استفاده می&zwnj;شود. تنبک معمولا از چوب درخت گردو یا توت ساخته می&zwnj;شود و در برابر ضربه و فشار استحکام بسیار زیادی دارد. یکی دیگر از مزایای بسیار خوب این ساز، نقش و نگارهای متنوع بوده که روی تنبک زده می&zwnj;شود و ظاهری زیبا به آن می&zwnj;بخشد. می&zwnj;توانیم ساز تنبک را بر اساس تکنیک و موادی که برای ساخت آن به کار گرفته می&zwnj;شود. به چهار دسته (تنبک یک تکه، تنبک چند تکه، تنبک فایبری و تنبک ترکه&zwnj;ای) تقسیم بندی کنیم.</p>
<h2 dir="rtl">طراحی و ساخت تنبک</h2>
<p dir="rtl">در گذشته ساز تنبک را علاوه بر چوب، از سفال و گاهی فلز نیز می&zwnj;ساختند. ساز تنبک شبیه به جام است که دو بخش اصلی تنه و نفیر دارد. روی دهانه تنه پوست کشیده می&zwnj;شود و دهانه نفیر که کوچکتر است باز می&zwnj;ماند. پوست تنبک از قسمت&zwnj;های حساس و بسیار مهم این ساز بوده که جنس آن از پوست بز میش یا بره آهو است.</p>
<h2 dir="rtl">یادگیری تنبک در شهر آشوب</h2>
<p dir="rtl">اگر تمایل به یادگیری ساز تنبک دارید و یا می&zwnj;خواهید مهارت خود را در نواختن این ساز تقویت کنید، می&zwnj;توانید در <strong><a href="../../../educations?search=%D8%AA%D9%86%D8%A8%DA%A9" target="_blank" rel="noopener">دوره&zwnj;های تنبک شهر آشوب</a></strong> شرکت کنید.</p>

آموزش ساز تنبک در کنار اساتید با تجربه و حرفه ای آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب.

همه چیز راجع به ساز تنبک که باید قبل از  آموزش بدانید

آموزش تنبک

تنبک

احسان مجتهدی

<h3>ساختمان ویولن</h3>
<p>ویولن از بخش&zwnj;های مختلفی چون جعبه&zwnj;ی طنینی(کاسه&zwnj;ی رزونانس)، دسته، خرک، گوشی&zwnj;ها، پل، باس بار، گریف، سیم&zwnj;گیر، سیم&zwnj;ها و شیطانک ساخته&zwnj;شده&zwnj; است.جعبه&zwnj;ی طنینی که جعبه&zwnj;ای چوبی و تو خالی است شامل صفحه&zwnj;ی رویی ساز، صفحه&zwnj;ی زیرین ساز و دو کلاف کناری ساز می&zwnj;شود. بر روی این جعبه دو حفره&zwnj;ی بزرگ به شکل حرف اف انگلیسی کنده شده است تا صدای ساز از آن&zwnj;ها خارج شود. چهار سیم ساز به گوشی&zwnj;های بالای ساز متصل می&zwnj;شوند، از روی گریف ساز می&zwnj;گذرند، بر روی خرک سوار می&zwnj;شوند و در نهایت به سیم&zwnj;گیر پایین ساز متصل می&zwnj;شوند. نام چهار سیم ویولن به ترتیب عبارتند از می، لا، ر، سل. آرشه&zwnj;ی ساز ویولن تکه چوبی است که معمولا سی و پنج سانتی&zwnj;متر طول دارد و رشته&zwnj;ای از موهای دم اسب در طول آن کشیده&zwnj; شده و به دو سر آرشه متصل می&zwnj;شود.</p>
<h3>نوازندگی و اجرا ویولن</h3>
<p>ویلون به دلیل گستره&zwnj;ی صدایی بسیار زیری که دارد در کلید سل نوشته می&zwnj;شود. نوازنده هنگام نواختن، ساز را روی شانه&zwnj;ی چپ خود قرار می&zwnj;دهد، انگشتان دست چپش بر روی گریف ساز حرکت می&zwnj;کنند، آرشه را میان گریف و خرک بر روی سیم&zwnj;ها می&zwnj;کشد و به این ترتیب صدای دل&zwnj;خواه تولید می&zwnj;شود. با کشیدن آرشه روی سیم، هوا مرتعش و صدا تولید می&zwnj;شود. از مشهورترین قطعاتی که برای ویولن نگاشته شده است می&zwnj;توان به کنسرتو برای ویولن و ارکستر اثر یوهانس برامس، کنسرتو برای ویولن و ارکستر اثر پیتر ایلیچ چایکوفسکی و هم&zwnj;چنین قطعات سولوی سونات ها و پارتیتاها اثر یوهان سباستین باخ اشاره کرد. از مشهورترین نوازندگان ساز ویولن می&zwnj;توان به داوید اویستراخ، یٍهودی منوهین، ایتساک پرلمن اشاره کرد.</p>
<h3>تاریخچه ویولن</h3>
<p>تاریخچه&zwnj;ی ویولن در اروپا به قرن نهم میلادی بازمی&zwnj;گردد و حتی بسیاری معتقدند این ساز نمونه&zwnj;ی تکمیل شده&zwnj;ی ساز رباب است. ویولن به طور رسمی اولین بار در قرن شانزدهم در ایتالیا استفاده شد. به مرور زمان در قرن هجدهم و نوزدهم میلادی، تغییرات و تعمیراتی روی آن صورت گرفت تا به شکل امروزی در&zwnj;آمد. مشهورترین سازنده&zwnj;های این ساز از قرن شانزدهم تا نوردهم میلادی، استرادیواری، گوارنری و آماتی بوده&zwnj;اند. در نهایت در قرن نوزدهم میلادی تغییرات متمایزی در این ساز به وجود می&zwnj;آید، باس بار آن ضحیم&zwnj;تر می&zwnj;شود و زاویه&zwnj;ی گریف آن تغییر می&zwnj;کند.</p>

ویولن را می توانید آنلاین و حضوری در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه آموزش ببینید.

با تاریخچه ساز ویولن آشنا شوید

آموزش ویولن

ویولن

امیر مینوسپهر

شایان ابوالحسنی

<h2>آشنایی با ساز دف</h2>
<p>دف، سازی دایره&zwnj;ای شکل با بدنه چوبی و یک روکش پوستی است که با ضربه&zwnj;های دست نواخته می&zwnj;شود و صدایی بم دارد. این ساز کوبه&zwnj;ای ماهیتی سنتی دارد و طرفداران آن عموما در گروه خاصی قرار می&zwnj;گیرند. در گذشته بیشترین استفاده از این ساز در محافل عرفانی بود، اما امروز ما نواختن دف را در کنار سازهای دیگر مشاهده می&zwnj;کنیم.&nbsp;</p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><strong><span lang="FA" style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">تاریخچه دف</span></strong></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">نخستین نشانه&zwnj;های استفاده از ساز دف به 1300 سال پیش از میلاد در مصر باز می&zwnj;گردد، اما سابقه حضور این ساز در ایران نیز مربوط به ایران باستان است که همین مسئله باعث شده تا این ساز کوبه&zwnj;ای به عنوان یک ساز باستانی ایرانی در میان مردم شناخته شود. اشعار شعرای کهن ایرانی و نقوش به جا مانده از دوران صفوی نشان می&zwnj;دهد که عموما در مجالس سماع از همنوازی دف در کنار ساز نی استفاده می&zwnj;شد. </span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">پیش از ورود اسلام به ایران، دف از اصلی&zwnj;ترین سازهای موسیقی&zwnj;های ایرانی و کردی بود که هنوز هم می&zwnj;توان نقش آن را در ریتم&zwnj;های موسیقی&zwnj;های کردی مشاهده کرد. اما پس از ورود دین اسلام به ایران و حرام شناخته شدن موسیقی، استفاده از این ساز به خانقاه&zwnj;ها و تکایای کردستان محدود شد و برای بیش از 13 قرن تنها برای ذکر و سماء درویش&zwnj;های کردستان از این ساز استفاده می&zwnj;شد. محدودیت استفاده از دف تا سال 1353 ادامه داشت و در نهایت با تلاش&zwnj;های محمدرضا لطفی و بیژن کامکار از این ساز برای اجراهای عمومی و موسیقی&zwnj;های غیرعرفانی استفاده شد.</span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><strong><span lang="FA" style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">اجزای ساز دف</span></strong></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">دف همانند سایر سازها از بخش&zwnj;ها و اجزاهای مختلفی تشکیل شده است که هر کدام از آن&zwnj;ها در صدای آن تاثیر دارند.</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه در حقیقت طوقه چوبی اطراف ساز دف است که ضخامت آن از یک سمت (قسمت پوست&zwnj;دار) حدود 2 تا 3 سانتی متر و از سمت دیگر (قسمت باز) حدود یک و نیم سانتی متر و عرض آن حدود 6 سانتی متر است. کمانه دف عموما به دو شکل یک کمه و دو کمه ساخته می&zwnj;شود که هر کدام از آن&zwnj;ها ویژگی&zwnj;های خاص خود را دارند. </span></p>
<h4 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه یک کمه:</span></h4>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">این کمانه از چوبی به ضخامت یک و نیم سانتی متر ساخته شده و دو سر چوب به شکل دایره&zwnj;ای به یکدیگر متصل می&zwnj;شوند. وزن این نوع نسبت به مابقی سازهای دف سبک&zwnj;تر است.&nbsp;</p>
<h4 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه دو کمه:</span></h4>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">این کمانه از دو چوب با ضخامت&zwnj;های حدود 0.5 و عرض 6 سانتی متر ساخته می&zwnj;شود که روی یکدیگر پرس شده&zwnj;اند. وزن این دف نسبت به انواع دیگر آن سنگین&zwnj;تر است، اما مقاومت بیشتری نسبت فشار کشش پوست دارد و دچار تاب&zwnj;خوردگی نمی&zwnj;شود.&nbsp;</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">پوست</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">رویه پوستی ساز عموما از پوست کهنه گوسفند، بز یا آهو ساخته می&zwnj;شود که ضخامت آن در تمامی سطح آن یکسان است. نوع غیرسنتی از این ساز نیز وجود دارد که در سال&zwnj;های اخیر تولید شده و از پوست&zwnj;های پلاستیکی ساخته می&zwnj;شود. این سازها مقاومت بیشتری دربرابر حرارت و رطوبت دارند و صدای آن&zwnj;ها شفاف و قوی&zwnj;تر است. </span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">حلقه&zwnj;ها</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">در قسمت داخلی دف، قلاب&zwnj;های کوچکی قرار دارد که با فاصله 1 سانتی&zwnj;متری از یکدیگر و 3 سانتی&zwnj;متری از پوسته قرار گرفته&zwnj;اند. به هر یک از این قلاب&zwnj;ها دسته&zwnj;های چهارتایی از حلقه&zwnj;های فلزی آویخته شده که در هنگام نواختن این ساز به صدا در می&zwnj;آیند.</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">گل میخ</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">گل میخ درحقیقت، میخ&zwnj;هایی مشابه پونز هستند که برای محکم کردن پوست بر روی قسمت بیرونی کمانه قرار داده می&zwnj;شوند، اما بعضی از دف&zwnj;ها فاقد گل میخ هستند و در آن&zwnj;ها برای این منظور از چسب یا سریش استفاده شده است.</p>
<h2 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">نکات مهم برای نگهداری از ساز دف</h2>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">دف همانند بسیاری از سازها نسبت به رطوبت حساس است؛ به خصوص اگر نوع سازتان سنتی باشد و از پوست حیوانات ساخته شده باشد. بهتر است سازتان را در محل&zwnj;هایی که رطوبت زیادی دارند، قرار ندهید.&nbsp;</p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">سازتان بهتر است هارد کیس داشته باشد و پس از استفاده حتما آن را در کیس قرار دهید.</p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-list: Ignore;">از سازتان دربرابر ضربه محافظت کنید. دقت داشته باشید که اگر دهانه ساز آسیب ببیند، باید پوست آن تعویض شود، اما اگر چوب آسیب ببیند به مرور ساز شما غیر قابل استفاده خواهد بود.&nbsp;</span></span></p>
<h2 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">آموزش دف در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب</span></h2>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">نوای شهر آشوب سال&zwnj;هاست که در حوزه آموزش موسیقی فعالیت دارد. دف یکی از سازهایی است که توسط افراد باتجربه و خبره در این آموزشگاه تدریس شده و شما می&zwnj;&zwnj;توانید تجربه خوبی از یادگیری ساز را داشته باشید.</span></p>

آموزش آنلاین و حضوری ساز دف در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب.

آموزش آنلاین و حضوری ساز دف در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب. در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه.

نکات مهم راجع به ساز دف که باید بدانید

آموزش دف

دف

<h2>همه چیز راجع به ساز دایره</h2>
<p>ساز دایره در لیست سازهای کوبه&zwnj;ای قرار دارد که در اندازه&zwnj;های مختلف طراحی و تولید می&zwnj;شوند. این ساز تقریبا شبیه دف بوده با این تفاوت که دف در ابعاد بزرگتری ساخته می&zwnj;شود و صدای آن&zwnj;ها نیز با هم متفاوت است.&nbsp;</p>
<p>دایره همانطور که ذکر شد از سازهای کوبه&zwnj;ای است که شباهت زیادی به دف داشته با این تفاوت که دف، دارای زنجیرهای فازی متصل به دیواره چوبی آن بوده و از دف بزرگتر است. این تفاوت ساختار صدای دف دایره از هم متمایز کرده وگرنه دایره در ابعاد بزرگ همان دف محسوب می&zwnj;شود. دف از دایره صدای بم&zwnj;تری دارد و این تفاوت مربوط به اندازه آن&zwnj;ها است. در گذشته دایره را بیشتر در معابد و دربارها استفاده می&zwnj;کردند تاریخچه این ساز کوبه&zwnj;ای به قرن&zwnj;ها پیش برمی&zwnj;گردد به&zwnj;صورتی که در موزه ملی ایران یک جام برنزی حکاکی شده نگهداری می&zwnj;شود که روی آن تصویر نی، چنگ و دایره را در دربار و معبد نشان می&zwnj;دهد. این ساز را در دربار پهلوی داره می&zwnj;نامیدند و در زبان&zwnj;های مختلف، نام&zwnj;های متفاوت داشته است.&nbsp;</p>
<h3>ویژگی های ساز دایره</h3>
<p>دایره در ابعاد و اندازه&zwnj;های متفاوت ساخته می&zwnj;شود ولی هیچ تفاوتی در صدای نهایی آن ایجاد نمی&zwnj;شود. یک نکته حائز اهمیت در مورد ساز دایره، نحوه نواختن آن بر اساس آداب و رسوم در مناطق مختلف است. در این نواحی ساختار ساز دایره نیز ممکن است دست&zwnj;خوش تغییر شود ولی در کل این سازها همه تقریبا یک شکل و یک صدا با اندکی تفاوت خواهند داشت. سازهای اصیل ایرانی پس از گذشت سال&zwnj;ها همچنان اصالت خود را حفظ کرده&zwnj;اند طرفداران خاص خود را دارند. به دلیل اینکه کشورهای همسایه در گذشته جزو ایران بوده&zwnj;اند، در برخی از این کشورها نیز سازهای ایرانی رواج داشت و اصالت آن&zwnj;ها حفظ شده است.</p>
<p>ساز دایره در اندازه&zwnj;های متوسط و کوچک&zwnj;تر از دف تولید می&zwnj;شود که دارای یک قاب چوبی با زنجیره&zwnj;های متصل به آن است. این قاب چوبی از یک طرف با پوست پوشش داده می&zwnj;شود. پوستی که در ساخت این ساز استفاده می&zwnj;شود از پوست بز، پوست ماهی یا طلق است. پوست طلق نسبت به سایر پوست&zwnj;ها استحکام بیشتری داشته و در اثر رطوبت شل نمی&zwnj;شود. این ساز از سازهای اصیل ایران است و قدمتی دیرینه در موسیقی ایرانی دارد.&nbsp;</p>
<h3>روش نواختن ساز دایره</h3>
<p>با توجه به اینکه ساز دایره در ابعاد مختلف طراحی و ساخته می&zwnj;شود، تکنیک&zwnj;های متنوعی برای نواختن آن در اکثر مناطق استفاده می&zwnj;شود. در دیواره چوبی دایره سوراخ&zwnj;های کوچکی تعبیه شده که نوازنده انگشت دست راست خود را داخل آن کرده و توسط آن ساز را نگه می&zwnj;دارد.&nbsp;سپس با سایر انگشتان خود بر دایره ضربه می&zwnj;زند. نوازندگان دایره در زمان کوبیدن بر آن، ساز را مقداری سریع تکان می&zwnj;دهند تا زنجیرهای وصل شده به آن، صدایی شبیه زنگ ایجاد کنند و ترکیب صدای ضربه و زنجیر یک نوای بی&zwnj;نظیر و شورانگیز خلق کند. استفاده از دایره علاوه بر ایران در کشورهایی نظیر آذربایجان، ازبکستان، افغانستان، تاجیکستان و در نواحی خاصی از چین نیز رواج دارد.&nbsp;</p>
<h2>آموزش ساز دایره در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب</h2>
<p>ساز دایره یک ساز کوبه&zwnj;ای است که به&zwnj;تنهایی و به همراه سایر سازها در اجرای موسیقی قابل استفاده است. این ساز در زمان اجرای آواز در ارکسترهای سنتی از مهم&zwnj;ترین سازها برای حفظ ریتم و هماهنگی نواها با آواز خواننده به&zwnj;شمار می&zwnj;آید. در آموزشگاه موسیقی، دوره&zwnj;های آموزش ساز دایره و سایر سازهای بادی و کوبه&zwnj;ای ارائه می&zwnj;شوند و هنرجویان را تا پایان دوره حرفه&zwnj;ای شدن پشتیبانی می&zwnj;کنند. دایره یکی از سازهای کوبه&zwnj;ای است که در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب به هنرآموزان و علاقه&zwnj;مندان به موسیقی و سازهای ایرانی سنتی آموزش داده می&zwnj;شود. در نوای شهر آشوب این آموزش&zwnj;ها با بالاترین کیفیت ارائه می&zwnj;شود و بهترین منابع و دوره&zwnj;های آنلاین به&zwnj;صورت تصویری و صوتی در اختیار هنرمندان فرار می&zwnj;گیرد. شما می&zwnj;توانید با تماس یا با تکمیل فرم مشاوره از جزئیات برگزاری کلاس دایره مطلع شوید و در کلاس گروهی یا خصوصی آموزش ساز دایره ثبت نام کنید. آموزش ساز دایره در آموزشگاه شهر آشوب تحت نظر اساتید با تجربه به شما آموزش داده می&zwnj;شود.</p>

ساز دایره در لیست سازهای کوبه‌ای قرار دارد که در اندازه‌های مختلف طراحی و تولید می‌شوند. برای آموزش حرفه ای این ساز می‌ توانید در کلاس های آموزش ساز نوای شهر آشوب شرکت کنید.

اساتید

دسترسی سریع

شهرآشوب

شهرآشوب