مدرک بین المللی موسیقی بگیر

استودیو شهر آشوب

<h3>ساختمان ساز کوزه</h3>
<p>ساز کوزه از سفال یا سرامیک ساخته می&zwnj;شود و کاملا مانند آلت کوزه است، که تشکیل شده است از دهانه&zwnj;ی اصلی یا قسمت باریک بالایی آن که باز است و گاهی یک یا دو یا سه دهانه&zwnj;ی اضافی بر روی پهنای تحتانی آن برای تغییر نوع صدا، بم یا زیر کردن صدا و تغییر ارتعاش صدا آن&zwnj;ها را ایجاد می&zwnj;کنند."</p>
<h3>نوازندگی و اجرا ساز کوزه</h3>
<p>این ساز با شکل&zwnj;ها و شیوه&zwnj;های نواختن گوناگون در استان&zwnj;های هرمزگان، کرمان و سیستان و بلوچستان دیده می&zwnj;شود.امروزه کوزه&zwnj;های هرمزگان و سیستان بیشتر مورد استفاده قرار می&zwnj;گیرند. کوزه را هنگام نشستن روی زمین می&zwnj;نوازند.</p>
<h3>تاریخچه ساز کوزه</h3>
<p>در هرمزگان کوزه را با نام جله می&zwnj;شناسند و نحوه نواختن آن با کوزه سیستان متفاوت است. کوزه سیستانی دارای روش ساخت، پخت و همچنین خاک متفاوتی است و معمولاً آن را در کنار سینی گذاشته و می&zwnj;نوازند. بر خلاف تصور، کوزه با وجود سادگی ساختمان دارای صدادهی و توانایی&zwnj;های بسیار بالایی در اجرای قطعات و ریتم&zwnj;های مختلف است که مورد توجه قرار نگرفته&zwnj; است و اکثر نوازندگان و آهنگسازان &nbsp;به صورت افکتیو از آن استفاده می&zwnj;کنند یا آن را به عنوان&zwnj;سازی مستقل نمی&zwnj;شناسند. ساز کوزه افزون بر این که خاستگاه ایرانی دارد ، دارای صدادهی بسیار نزدیکی با طبلا است و در سازبندی موسیقی ایرانی دارای رنگ جدید و خوبی نیز هست.</p>

آموزش ساز کوزه به صورت آنلاین و حضوری در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب.

ساز کوزه چیست و چگونه باید آن را نواخت ؟

آموزش ساز کوزه

ساز کوزه

<h3>ساختمان هنگ درام</h3>
<p>ساز هنگ از دو قسمت کاملاً جداگانه فلزی ساخته شده. قوس بالایی و پایینی. قوسِ بالایی که نت&zwnj;ها بر روی این قوس چیده شده و به آن &laquo;طرفِ دینگ&raquo; (Ding Side) گفته می&zwnj;شود. طرف دیگر قوس زیرین می&zwnj;باشد که دارای یک سوراخ بزرگ در مرکز آن است، این قسمت را گو (Gu Side) می&zwnj;نامند. نت اصلی ساز هنگ درام یا &laquo;دینگ&raquo;، پایین&zwnj;ترین نت از نظر اکتاو صدایی یا به عبارتی بم&zwnj;ترین صدا را تولید می&zwnj;کند؛ که معمولاً ارتباطی با ساختار گام یا همان Scale (ساختار نت&zwnj;ها) ندارد و دیده شده&zwnj; است که با مجموعه نت&zwnj;های ثابت برای دو ساز مختلف، دینگ با نت متفاوتی ساخته می&zwnj;شود. در روش نوشتاری نت&zwnj;ها، نت دینگ با یک علامت از باقی نت&zwnj;ها جدا می&zwnj;شود. مثلاً D / A C D E F G A این مثال نشان می&zwnj;دهد که، نت اصلی یا همان دینگ شامل نت D یا در فارسی &laquo;ر&raquo; RE می&zwnj;باشد.</p>
<h3><br>نوازندگی و اجرا هنگ درام</h3>
<p>برای نواختن این ساز می نشینند و آن را روی دو پا می&zwnj;گذارند و با انگشت&zwnj;های دست بر روی صفحه&zwnj;ی ساز ضربه می&zwnj;زنند.</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>تاریخچه هنگ درام</h3>
<p>گفته می&zwnj;شود قبل از ابداع ساز هنگ درام، سازهای دیگری به نام SteelPan با بدنه کاملاً فلزی و ساختار ابتدایی حدود ۱۷۰۰ میلادی در آفریقا و آمریکای جنوبی و بعد از آن از گالن&zwnj;های فلزی (گالن&zwnj;هایی با ظرفیت ۵۵ گالن) خالی ساخته شده که در جشن&zwnj;ها و مراسم طرفداران پر و پا قرصی داشته&zwnj;است و به نوازندگان آن &rdquo; پن ایست &rdquo; (Panists) گفته می&zwnj;شود.</p>

آموزش ساز هنگدرام در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب به صورت آنلاین و حضوری در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه.

آموزش ساز هنگ درام آنلاین و حضوری در نوای شهر آشوب

آموزش هنگ درام

هنگ درام

<h3>ساختمان کاخون&nbsp;</h3>
<p>کاخن جعبه&zwnj;ای چوبی به شکل مکعب مستطیل ایستاده&zwnj; است که چهار طرف آن با تخته&zwnj;های چوبی به ضخامت (۱٫۳ تا ۱٫۹ سانتی&zwnj;متر) و سطح اصلی آن که تاپا (tapa) نام دارد با تخته سه&zwnj;لا ساخته شده&zwnj;است. در قسمت پشت کاخن (و گاهی اوقات در سمت چپ یا راست آن) حفره صدا(sound hole) قرار دارد. کاخن در اصل فقط جعبه&zwnj;ای چوبی بود اما در حال حاضر امکانات بیشتری بر روی آن قرار گرفته&zwnj; است. پایه&zwnj;های لاستیکی یا پلاستیکی و انواع فنرها و اِسنرها(snares) که برای ایجاد صدایی زنگدار در داخل و پشت تاپا نصب می&zwnj;شود.</p>
<h3>نوازندگی و اجرا کاخون&nbsp;</h3>
<p>نوازنده کاخن بر روی آن می&zwnj;نشیند و با ضربات کف دست و انگشتان که بر روی صفحه جلویی (تاپا) و صفحات کنار و بالای ساز می&zwnj;کوبد، صدا تولید می&zwnj;کند.</p>
<h3>تاریخچه کاخون&nbsp;</h3>
<p>کاخن که به زبان اسپانیایی به معنای جعبه است، قدمت زیادی ندارد و تاریخچه پیدایش آن کم است. در ابتدا کولی&zwnj;های اسپانیایی به همراه رقص و آواز و عضو جدا نشدنی موسیقی فلامنکو یعنی گیتار، بر روی جعبه&zwnj;های میوه ریتم اجرا می&zwnj;کردند که به مرور زمان حالت ساز گونه به خود گرفت و به کاخن امروزی تبدیل شد. کاخن از اواخر قرن هجدهم میلادی، توسط آفرو_پرویی&zwnj;ها (آفریقایی تبارهای پرو) مورد استفاده قرار می&zwnj;گرفت. بردگان غرب و مرکز آفریقا که به آمریکا آورده شدند، اصیل&zwnj;ترین وارثان کاخن هستند. در حال حاضر این ساز در سراسر قاره آمریکا، فیلیپین و اسپانیا رایج است. کاخن در دوران برده&zwnj;داری در کشور پرو توسعه یافت و تا سال ۱۸۵۰ به اوج محبوبیت رسید. در سال&zwnj;های پایانی قرن ۱۹ میلادی نوازندگان کاخن، تغییراتی در ساختار و صدادهی این ساز به وجود آوردند. پس از دوران برده داری کاخن در بین دیگر ساکنین آمریکای لاتین از جمله سفیدپوستان (نسل&zwnj;های بعدی استعمارگران اروپایی) نیز رواج پیدا کرد.</p>

آموزش ساز کاخن در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب با اساتید حرفه ای و با تجربه.

اساتید

خدمات

شهرآشوب