آواز و صداسازی ایرانی

که از نوعی ریتم و وزن درونی (آزاد) پیروی می کند. این مجموعه از تسلسل آزاد الگوهای لحنی (ملودیک) حول یک یا چند نت شاهد به وجود می آید. از ویژگی های مهم آواز، دوش معین تحریر، نحوه ی درآمد و فرود، اوج و حضیض، انتخاب شعر، درست ادا کردن واژه ها و رعایت تناسب حالات (آهستگی، بلندی، نرمی، سختی، جنبش و ...) است. آواز، بدین معنا با ((آواز)) به معنای دستگاه فرعی (کوچک) در گستره ی ردیف ایرانی تفاوت دارد.آواز دستگاهی ایرانی در اصطلاح، به دستگاه فرعی(کوچک) گفته می شود که از دل یک دستگاه به وجود می آید. این دستگاه فرعی از همه ی ویژگی های دستگاه اصلی به وجود می آید.این دستگاه فرعی از همه ی ویژگی های دستگاه اصلی برخوردار است اما محدوده ی صوتی کوچک تر و گوشه های کم تری دارد. مشخصه های محتوایی آواز در موسیقی ایرانی،وجود  جمله های شعری، صدای انسانیو استفاده از وزن و ضرب موجود در اشعار فارسی است.

آموختن آواز ایرانی علاوه بر جزابیت برای علاقه مندان آواز ایرانی، کمک شایانی به فراگرفتن موسیقی دستگاهی و مقامی ایرانی و همچنین ادبیات غنی فارسی می کند. هر هنرجو و موسیقی دانی که علاقه به آوازایرانی داشته باشد می تواند از این دوره استفاده کند. بهتر است در کنار این دوره، کلاس های سلفژ گذرانده شود.