یوکللی

ساختمان یوکللی

یوکللی عموماً از چوب ساخته شده است، اگرچه انواع آن به طور جزئی یا کامل از پلاستیک یا مواد دیگر تشکیل شده است. یوکللی‌های ارزان‌تر معمولاً از تخته‌لایه یا چوب‌های چند لایه ساخته می‌شوند، در برخی موارد با صفحه‌ای از چوب تونیوود مانند صنوبر. یوکللی‌های گران قیمت‌تر از چوب های سخت مانند چوب ماهون ساخته می‌شوند. چوب ترجیحی سنتی برای یوکللی نوعی اقاقیا بومی هاوایی به نام کوآ است. به طور معمول، یوکللی‌ها شکل بدن هشت شکلی شبیه به گیتار آکوستیک کوچک دارند. آنها همچنین اغلب در اشکال غیر استاندارد مانند بریده و بیضی دیده می‌شوند که معمولاً به آنها یوکللی آناناسی می‌گویند. این سازها معمولاً چهار سیم دارند. برخی از سیم‌ها ممکن است در کورس‌ها جفت شوند، که در مجموع شش یا هشت سیم به ساز می‌دهد. (در درجه اول برای صدای بیشتر در نواختن). یوکللی های مدرن از رشته‌های ساخته شده از پلیمرهای نایلونی، روده مصنوعی، یا فلوئوروکربن یا رشته‌های زخمی تشکیل شده از یک هسته نایلونی (معمولاً) با فلز یا پلیمرها٬ از جمله آلومینیوم و مس با روکش نقره، استفاده می‌کنند.

نوازندگی و اجرا یوکللی

یوکللی با این‌که سازی کوچک‌تر از گیتار کلاسیک است٬ اما آن‌ها را به یک شکل می‌نوازند.

تاریخچه یوکللی

یوکللی که در دهه 1880 ساخته شد، بر اساس چندین ساز کوچک و گیتار مانند با منشا پرتغالی، با ابزاری چون قمه، کاواکینیو، تمپلی، راجائو و که توسط مهاجران پرتغالی از مادیرا، آزور و کیپ ورد به جزایر هاوایی معرفی شدند. به طور خاص، سه مهاجر، سازندگان کابینت مادیران، Manuel Nunes، José do Espírito Santo، و Augusto Dias، عموماً به عنوان اولین سازندگان یوکللی شناخته می‌شوند. یکی از مهمترین عوامل در ایجاد یوکللی در موسیقی و فرهنگ هاوایی، حمایت و ترویج پرشور این ساز توسط پادشاه Kalākaua بود. او که حامی هنر بود، آن را در اجراهای مجالس سلطنتی گنجاند. در زبان هاوایی کلمه یوکللی تقریباً به عنوان ""کک پریدن"" ترجمه می‌شود، شاید به دلیل حرکت انگشتان سریع نوازنده باشد. افسانه آن را به لقب ادوارد ویلیام پورویس انگلیسی، یکی از افسران پادشاه Kalākaua نسبت می‌دهند، زیرا جثه‌ی او کوچک بوده، شیوه بی قراری داشته و مهارت فوق‌العاده‌ی در نواختن ساز.