فلوت ریکوردر

ساختمان ریکوردر

ریکوردر را در قدیم از چوب سخت و شاخ می‌ساختند و حتی گاهی برای آن کلیدهای فلزی می‌گذاشتند. امروزه ریکوردر از سرو قرمز ساخته می‌شود که مقاومت در برابر پوسیدگی، توانایی جذب آب و  انبساط کم در هنگام خیس شدن انتخاب می‌شوند.

نوازندگی و اجرا ریکوردر

ساز ریکوردر را به صورت عمودی جلوی دهان می‌گیرند و در دهانه‌ی بالای ساز می‌دمند. ریکوردر یک سوراخ در پشت لوله ی ساز دارد که مختص انگشت شست دست چپ است. سه سوراخ بالایی ساز را با انگشتان دست چپ و چهار سوراخ پایینی ساز را با دست راست می‌پوشانند. ریکوردر را معمولا ایستاده می نوازند. 

تاریخچه ریکوردر

قدیمی ترین فلوت های لوله‌ای موجود مربوط به دوران نو سنگی است. آنها تقریباً در هر سنت موسیقی در سراسر جهان یافت می شوند. ریکوردرها  از سایر فلوت‌های لوله‌ای عمدتاً با سوراخ انگشت شست، که به‌عنوان دریچه اکتاوینگ استفاده می‌شود و وجود هفت سوراخ انگشت متمایز می‌شوند، اگرچه طبقه‌بندی سازهای اولیه بحث‌برانگیز بوده است.به دلیل فقدان سوابق بازمانده از آن زمان،  عملکرد ریکوردر در اولین تاریخ خود به خوبی مستند نشده است. دانش کنونی ما از ساختار ریکوردر در قرون وسطی بر اساس تعداد کمی از سازهای حفظ شده و آثار هنری یا شمایل نگاری از آن دوره است. از قبل از سال ۱۵۰۰ هیچ موسیقی نگاشته شده‌ای برای ریکوردر باقی نمانده است. گروه‌هایی از دستگاه‌های دیکوردر‌ها یا فرشته‌های نوازنده‌ی ریکوردر در حال نواختن، به‌ویژه سه‌گانه، در نقاشی‌های قرن پانزدهم به تصویر کشیده شده‌اند که نشان می‌دهد ریکوردر در این پیکربندی‌ها و همچنین با سازهای دیگر استفاده شده است. برخی از اولین موسیقی ها باید رپرتوار آوازی بوده باشند.