گیتار فلامنکو

ساختمان گیتار فلامنکو

بر روی گیتار فلامنکو روی صفحه گیتار (Sound board) معمولاً از جنس چوب صنوبر (spruce) و پشت و کنارهٔ گیتار (Back&Sides) از جنس چوب سرو (cypress) می‌باشد و بر روی رویهٔ صفحهٔ اصلی، تلق نازکی برای جلوگیری از آسیب‌دیدگی صفحه هنگام اجرای تکنیک ضربه با ناخن (Golpe) می‌شود که به آن گلپیدور می‌گویند. چوب‌های به کار رفته در گیتار فلامکنو، صفحه رویی معمولا"" از چوب صنوبر (spruce)، چوب اطراف و پشت جعبه صدا از جنس سرو آزاد (cypress)، چوب پشت دستهٔ گیتار از سرو، چوب قسمت انگشت‌گذاری از آبنوس. ساختار این گیتارها در پُل (Bridge) برجسته‌تر است. سیم در گیتار فلامنکو به دهانه ساز و بند فِرِت‌ها (پرده) (Frets) نزدیک‌تر است، پل گیتار کوتاه‌تر است، بنابراین سیم‌ها از دهانهٔ و پرده‌ها فاصله دارند.

نوازندگی و اجرا گیتار فلامنکو

گیتار فلامنکو غالباً کوکی تقریبی دارد که ممکن است با صدای خواننده تنظیم شود. سبک فلامنکو سبک دشواری است و مستلزم تمرین زیاد است. از نوازندگان بزرگ گیتار فلامنکو می توان به توماتیتو، خوان مارتین، پاکو دلوسیا، آنتونیو ری و گروه چیپسی کینگز اشاره کرد. نوازنده گیتار فلامنکو از هر ۴ انگشت دست راست (نوازندگان راست دست) برای ضربه زدن به سیم ها استفاده می‌کند. برای رسیدن به درجه نوازندگی در سبک فلامنکو باید درک عمیقی از موسیقی داشته باشید. این سبک کاملا حرفه‌ای و تکنیکی است و برای تسلط بر آن باید بسیار تمرین کنید. نت‌خوانی و تئوری موسیقی در سبک فلامنکو با نوعی نت نویسی تحت عنوان سیفرا یا تبلچر همراه است. ریتم‌ها در سبک فلامنکو دارای اسامی اختصاصی هستند. تقریبا شبیه به موسیقی سنتی ایران که دارای دستگاه های موسیقیایی گوناگون است.

تاریخچه گیتار فلامنکو

موسیقی فلامنکو نوعی موسیقی دستگاهی است که متعلق به منطقهٔ آندلس می‌باشد. البته واضح است که هیچ پدیده فرهنگی_هنری به شکل مطلق مربوط به نقطهٔ خاصی نمی‌باشد. موسیقی فلامنکو و خود گیتار رگه‌هایی از اثرگذاری فرهنگ‌های عربی، یهودی را در خود دارند. گیتار فلامنکو و گیتار کلاسیک از نظر ساختار دارای یک سری تفاوت‌هایی می‌باشند.