.png&w=1920&q=80 "فاگوت")
فاگوت
فاگوت
ساختمان فاگوت
فاگوت یا باسون یک ساز دمیدنی باس است که در طول قرن هفده میلادی با اقتباس از کورتال ساخته شده است. این ساز متشکل از دو لوله است که به موازات هم امتداد می‌یابند و در انتها با لوله‌ای به فرم حرف U به یک‌دیگر متصل می‌شوند. فاگوت‌های قدیمی فقط دو کلید داشتند اما در قرن نوزدهم سازندگان آلمامی، سیستم‌های مختلف کلید را روی آن آزمایش کردند که موفق‌ترین آن‌ها سیستم هکل است. فاگوت مانند ابوآ دارای رو قمیش است و ساز بخش بادی‌های چوبی محسوب می‌شود. قمیش بر لوله‌ی فلزی خمیده‌ای به نام کروک نصب شده است و کوک ساز را با کشیدن این لوله به طرف بیرون و یا بردن آن به داخل تنظیم می‌شود. اگر فاگوت به دلیل داشتن دو قمیش و شکل مخروطی‌اش مانند ابوآست اما صدای آن کمتر تو دماغی است. فاگوت مانند ابوآ قادر به نواختن ملودی‌های تغزلی بسیار زیباست. به صورت برجسته‌ای نیز توانایی نواختن پاساژهای پیچیده را دارد.
نوازندگی و اجرا فاگوت
در نت‌نویسی این ساز از سه کلید استفاده می‌شود: «کلیدفا»، «کلیددو» و «کلیدسل». فاگوت به عنوان یک ساز چابک برای قسمت‌های سولو در ارکستر، از دوران باروک مورد علاقه و توجه آهنگسازان بوده است. بسیاری از آهنگسازان در قطعات طنزآلود و پاساژهای استاکاتو برای این ساز نوشته‌اند. فاگوت به عنوان ساز سولو در تمام مناطق صوتی بسیار خوش‌صداست اما وقتی به عنوان ساز همراهی کننده استفاده می‌شود صدای آن به خصوص در مناطق بالا، معمولا به وسیله‌ی سازهای دیگر پوشیده می‌شود. در مناطق بم، این ساز، باس بسیار قوی و خوبی برای گروه بادی‌های چوبی است و برای دوبل شدن با ویلنسل‌ها و سازهای باس بسیار خوش‌صداست. در ترکیب با با ویلنسل‌ها، صدای ویلنسل‌ها غالب است اما با افزایش تعداد فاگوت‌ها می‌توان صدای آن‌ها را تقویت کرد.
تاریخچه فاگوت
مورخان موسیقی عموماً ساز دولسیان را پیشرو فاگوت مدرن می‌دانند، زیرا این دو ساز دارای ویژگی‌های مشترک هستند: یکی زبانه‌ی دوتایی که بر روی یک کلاهک فلزی نصب می‌شود، سوراخ‌های مایل در تن و یک سوراخ مخروطی شکل که روی خود دو برابر می‌شود. شواهد موجود نشان می‌دهد که باسون باروک یک ساز تازه اختراع شده بود، نه یک شکل تغییر یافته‌ی ساده از دولسیان قدیمی. دولسیان بلافاصله جایگزین نشد، اما تا قرن ۱۸ توسط باخ و دیگران استفاده شد. یک دیدگاه نشان می‌دهد که هاتتر یکی از چندین صنعتگر مسئول پیشرفت باسون اولیه بود. این‌ها ممکن است شامل اعضای دیگری از خانواده هاتتر و هم‌چنین سایر سازندگان فرانسوی فعال در همان زمان باشد. هیچ فاگوت اصلی فرانسوی از این دوره باقی نمانده است، اما اگر باقی می‌ماند به احتمال زیاد شبیه اولین فاگوت‌های موجود یوهان کریستوف دنر و ریچارد هاکا از دهه ۱۶۸۰ می‌بود. افزایش تقاضا در مورد قابلیت‌های سازها و نوازندگان در قرن نوزدهم_ به‌ویژه سالن‌های کنسرت بزرگ‌تر که به حجم صدای بیشتری نیاز داشتند و ظهور آهنگسازان_نوازندگان حرفه‌ای باعث اصلاح بیشتر شد. افزایش پیچیدگی، هم در تکنیک های ساخت و هم در دانش آکوستیک، پیشرفت های بزرگی را در قابلیت نواختن ساز ممکن کرد. باسون مدرن به دو شکل اصلی متمایز وجود دارد، سیستم بوفه (یا ""فرانسوی"") و سیستم هکل (""آلمانی""). بیشتر مردم جهان سیستم هکل را می‌نوازند٬ در حالی که سیستم بوفه عمدتاً در فرانسه، بلژیک و بخش هایی ازآمریکای لاتین به کار می‌رود.
